فخرالدّین ابوالمعالی حسن بنمحمّدبن حسن بن حسین بناحمدبن یحیی بن وثاب معروف به ورکانی، از دانشمندان و ادبای قرن ششم هجری است. ابوسعد سمعانی از او حدیث شنیده او را با القاب عالی ستوده و نوشته است: «کان اماماً فاضلاً مناظراً اموالیّاً عارفاً بالادب... من مشاهیر الائمه». فخرالدین ابوالمعالی ورکانی از ابوبکر محمّدبن ثابت خجندی، ابومنصور محمّدبناحمدبن شکرویه، ابوبکر محمّدبناحمدبنمحمّدبنماجه ابهری و ابوعبداللَّه قاسم بن فضل ثقفی و غیره استماع حدیث نموده و سال‌ها به نیابت از آل خجند در مدرسه نظامیه اصفهانتدریس نموده است. وی علاوه بر مهارت در کلام، حدیث و فقه، در شعر و ادب نیز توانا بوده و به عربی اشعاری سروده که کاتب اصفهانی ابیاتی از آنها را در کتاب «خریدة القصر» آورده است. ورکانی سرانجام در سال ۵۵۹ق در سن ۸۰ سال و‌اندی وفات یافت.
[۳]ابن‌فوطی، عبدالرزاق بناحمد، تلخیص معجم الآداب، الجزء الرابع، القسم الثالث، ص۱۴۸.
او به قریه «ورکان» منسوب است. ورکان از قرای کاشان و ورکان از دهات لنجان و به خاطر مجاورت با پل معروفی که بر روی زاینده رود بنا شده نام آنجا را فلاورجان = پل ورکان می‌گویند.
