ابواسحاق ابراهیم بن عبدالعزیز بن ضحّاک بنعمربنقیسبن زبیر معروف به «شاذه بن عبد کویه» از محدّثیناصفهان در قرن سوم هجری است. در مدینه (شهرستان) اصفهان ساکن بود، و از ابی علیه، ابی داوود و یزید بن‌هارون روایت می‌کند، و یونس بن حبیب از او استماع حدیث نموده است. گویند در مجلس املای حدیث در فضائل ابوبکر و عمر سخن گفت، سپس به اصحاب خود گفت: «از عثمان و علی، فضائل کدام یک را ذکر کنم؟». شاگردان گفتند: «آیا درباره او شک داری؟ به خدا قسم، این مرد رافضی است».
