ابوجعفر محمد بن یعقوب بن فرجفرجی صوفی رملی، مشهور به ابن فرجی سامری، اهل سامرا بود و بعدها در رمله اقامت گزید و نزد کسانی چون ابراهیم بن عبدالله هروی، ابوثور فقیه و علی بن مدینی حدیث شنید و در این زمینه تبحر یافت تا آنجا که در مسجد جامع رمله برای مردم حدیث میگفت و همچنین در دانش فقه ورودی عالمانه پیدا کرد و علاوه بر اینها، در طریق صوفیان گام نهاد و جزو علمای آنان قرار گرفت.
او از خانوادهای ثروتمند بود، بدینسبب اموال زیادی بین علما، فقرا و اهل تصوفانفاق میکرد. ابوجعفر بیشتر با ابوتراب نخشبی و ذالنون مصری مجالست و مصاحبت داشت.