بعث (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَعْث (به فتح باء و سکون عین) و
اِبْتَعاث، از مفردات
نهج البلاغه به معنای فرستادن و برانگیختن می‌باشد که
حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد به
نبوت رسیدن
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و روز
قیامت از این واژه استفاده نموده است.
بَعْث و
اِبْتَعاث به معنای فرستادن و برانگیختن آمده است. معنی این کلمه به اختلاف موارد فرق می‌کند؛ چراکه معنی مشهور آن در «نهج البلاغه»
بعثت انبیاء و گاهی بعث در روز قیامت است.
«
بعیث»: نیز به معنای برانگیخته شده آمده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص برگزیده شدن رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به
رسالت می‌فرمایند: «انّ الله بعث محمدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و سلم نذیرا للعالمین و امینا علی التنزیل»
آن حضرت (علیه‌السلام) در رابطه با قیامت نیز فرموده است: «عباد مخلوقون اقتدارا و مربوبون اقتسارا ... و کائنون رفاتا و مبعوثون افرادا ...»
همچنین در
دعا به مقام رسالت می‌فرماید: «فهو شهیدک یوم الدین و بعیثک بالحق و رسولک الی الخلق ... اکرم لدیک منزلته و اتمم له نوره و اجزه من ابتعاثک له مقبول الشهادة ...»
این کلمه با مشتقاتش ۳۹ بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَعث»، ص۱۴۴.
