أَمَد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَمَد (به فتح الف و میم) از
واژگان قرآن کریم به معنای مدّت و زمان است.
این واژه چهار بار در
قرآن آمده است.
أَمَد به معنای مدّت و زمان است.
به موردی از
أَمَد که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَطالَ عَلَیْهِمُ الْاَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ) «مدّت بر آن‌ها دراز شد، دل‌هایشان سخت گردید»
(وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوَءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَدًا بَعِيدًا) (و آرزو مى‌كند ميان او، و هركار بدى كه انجام داده، فاصله زمانى زيادى باشد. )
(ثُمَّ بَعَثْنَاهُمْ لِنَعْلَمَ أَيُّ الْحِزْبَيْنِ أَحْصَى لِمَا لَبِثُوا أَمَدًا) (سپس آنان را برانگيختيم تا آشكار گردد كه كدام يک از آن دو گروه، مدّت خواب خود را بهتر احصا كرده‌اند.)
(قُلْ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ مَّا تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَدًا) (بگو: «من نمى‌دانم آن‌چه به شما وعده داده شده نزديک است يا
پروردگارم زمانى براى آن قرار مى‌دهد؟!)
راغب گوید: تفاوت
امد و ابد آن است که ابد به معنی زمان غیر محدود و
امد به معنی زمان محدود ولی مجهول الحدّ است.
فرق میان زمان و
امد، آن‌که
امد به اعتبار آخر مدّت گفته می‌شود ولی زمان شامل اوّل و آخر مدّت است، به دین سبب گفته‌اند: مدی و
امد متقارب‌اند.
این واژه چهار بار در
قرآن آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «امد»، ج۱، ص۱۰۹.
