أَجْر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَجْر (به فتح همزه و سکون جیم) از
مفردات نهج البلاغه، به معنای
مزد، ثواب و
پاداش است.
در بیان
حضرت امیر (علیه‌السلام) نیز به‌همین معنی به‌کار رفته است.
أَجْر عبارت است از مزد، ثواب،
پاداش که در مقابل عمل نیک به
انسان می‌رسد.
برخی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می باشد:
امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در این خصوص می‌فرمایند:
«وَ مَنْ أَنْكَرَهُ بِلِسانِهِ فَقَدْ أُجِرَ وَ هُوَ أَفْضَلُ مِنْ صاحِبِهِ.» «هر کس عدوان و منکر را با زبان انکار کند ماجور است و او از آ‌ن‌که با
قلب انکار کند برتر است.»
همچنین به
زیاد بن ابیه می‌نویسد:
«أَ تَرْجو أَنْ یُعْطِیَکَ اللَّهُ أَجْرَ الْمُتَواضِعینَ وَ أَنْتَ عِنْدَهُ مِنَ الْمُتَکَبِّرینَ.» يعنى: «آيا اميد دارى
خداوند ثواب
متواضعان را به تو دهد درحالى كه در پيشگاهش از متكبّران باشى؟»
مواردی متعدد از این مادّه در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اجر»، ص۲۶.
