آدم و ابلیس (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در این مقاله
آیات قرآن مرتبط با رابطه
آدم علیه‌السلام و ابلیس معرفی می‌شوند.
تردید و بى‌اعتمادى آدم علیه‌السلام به
خیرخواهی ابليس:
«فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطَانُ ... وَقَالَ مَا نَهَاكُمَا رَبُّكُمَا عَنْ هَذِهِ الشَّجَرَةِ إِلاَّ أَن تَكُونَا مَلَكَيْنِ أَوْ تَكُونَا مِنَ الْخَالِدِينَ • وَقَاسَمَهُمَا إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ النَّاصِحِينَ؛
پس شيطان آن دو را وسوسه كرد... و گفت پروردگارتان شما را از اين درخت منع نكرد جز -براى- آنكه -مبادا- دو فرشته گرديد يا از -زمره- جاودانان شويد... و براى آن دو سوگند ياد كرد كه من قطعا از خيرخواهان شما هستم.»
تأكيد ابليس بر وسوسه‌هاى خود با سوگند، بيان‌گر بى‌اعتمادى آدم علیه‌السلام به او است.
ابلیس برای فریب حضرت آدم علیه‌السلام او را تطمیع کرد.
تطمیع آدم علیه‌السلام از سوى ابليس به
جاودانگی يا
فرشته شدن، بر اثر خوردن از درخت ممنوع:
«وَيَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ ... • فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطَانُ ... وَقَالَ مَا نَهَاكُمَا رَبُّكُمَا عَنْ هَذِهِ الشَّجَرَةِ إِلاَّ أَن تَكُونَا مَلَكَيْنِ أَوْ تَكُونَا مِنَ الْخَالِدِينَ • فَدَلاَّهُمَا
بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ...؛
پس شيطان آن دو را وسوسه كرد... و گفت پروردگارتان شما را از اين درخت منع نكرد جز -براى- آنكه -مبادا- دو فرشته گرديد يا از -زمره- جاودانان شويد... پس آن دو را با فريب به سقوط كشانيد پس چون آن دو از -ميوه- آن درخت -ممنوع- چشيدند....»
«دلّى» در لغت به معناى به طمع آوردن آمده است.
تطميع آدم علیه‌السلام از سوى ابليس به
سلطنت جاويد، با تناول از درخت ممنوع:
«فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ الشَّيْطَانُ قَالَ يَا آدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلَى شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْكٍ لَّا يَبْلَى؛
پس شيطان او را وسوسه كرد گفت اى آدم آيا تو را به درخت جاودانگى و ملكى كه زايل نمى‌شود راه نمايم.»
وسوسه شدن آدم علیه‌السلام از جانب
ابلیس:
۱. «فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطَانُ ... • وَقَاسَمَهُمَا إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ النَّاصِحِينَ • فَدَلاَّهُمَا
بِغُرُورٍ ...؛
پس شيطان آن دو را وسوسه كرد... و براى آن دو سوگند ياد كرد كه من قطعا از خيرخواهان شما هستم پس آن دو را با فريب به سقوط كشانيد....»
۲. «فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ الشَّيْطَانُ قَالَ يَا آدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلَى شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْكٍ لَّا يَبْلَى • ... فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ ...؛
پس شيطان او را وسوسه كرد گفت اى آدم آيا تو را به درخت جاودانگى و ملكى كه زايل نمى‌شود راه نمايم... و برهنگى آنان برايشان نمايان شد و شروع كردند به چسبانيدن برگهاى بهشت بر خود....»
عصیان آدم علیه‌السلام از فرمان خدا در پى
وسوسه ابليس:
۱. «فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطَانُ ... • وَقَاسَمَهُمَا إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ النَّاصِحِينَ • فَدَلاَّهُمَا
بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ ... وَنَادَاهُمَا رَبُّهُمَا أَلَمْ أَنْهَكُمَا عَن تِلْكُمَا الشَّجَرَةِ ...؛
پس شيطان آن دو را وسوسه كرد... و براى آن دو سوگند ياد كرد كه من قطعا از خيرخواهان شما هستم پس آن دو را با فريب به سقوط كشانيد پس چون آن دو از -ميوه- آن درخت -ممنوع- چشيدند... و پروردگارشان بر آن دو بانگ بر زد مگر شما را از اين درخت منع نكردم....»
۲.«فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ الشَّيْطَانُ قَالَ يَا آدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلَى شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْكٍ لَّا يَبْلَى • فَأَكَلَا مِنْهَا ... وَعَصَى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَی؛
پس شيطان او را وسوسه كرد گفت اى آدم آيا تو را به درخت جاودانگى و ملكى كه زايل نمى‌شود راه نمايم آنگاه از آن -درخت ممنوع- خوردند... و -اين گونه- آدم به پروردگار خود عصيان ورزيد و بيراهه رفت.»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱، ص۱۸۳، برگرفته از مقاله «آدم علیه‌السلام و ابلیس».
