• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آثم (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




آثم از مفردات نهج البلاغه به معنای شخص گناهکار می‌باشد.



آثم در بیان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، به فرد گناهکار، اطلاق می‌شود چراکه دربارۀ عمرو بن عاص فرموده است: «عجبا لابن النابغة... لقد قال باطلا و نطق آثما؛ یعنی تعجّب از پسر زن زناکار ... حقا که باطل گفته و گناه‌کارانه دهان به سخن باز کرده است.» این موضوع، آن وقتی بود که ابن عاص به اهل شام می‌گفت علی بن ابی طالب اهل شوخی و سبکی و ... است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۱۵، خطبه۸۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «آثم»، ص۲۶.    






جعبه ابزار