یَفْتَدِی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَفْتَدِی: (لَوْ یَفْتَدی مِنْ عَذابِ) «یَفْتَدِی» از مادّه
«فداء» به معنای حفظ کردن خود از مصائب و مشکلات به وسیله پرداخت چیزی است.
(يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ) (آنها را به يكديگر نشان مى‌دهند ولى هر كس گرفتار كار خويشتن است آن چنانكه گنهكار دوست مى‌دارد فرزندان خود را در برابر
عذاب آن روز
فدا كند)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در معناى يفتدى گفته شده:
افتداء كه مصدر آن است به معناى اين است كه مثلا اگر ضررى متوجه جان خودت و يا شخصى ديگر شده چيزى را فداى او كنى، و آن ضرر را با آن بدل و عوض برگردانى. و در معناى كلمه فصيلة گفته است وقتى از يك قبيله كه همه در جد بزرگ مشتركند، يك تيره جدا شود، و جدى اختصاصى و جداگانه براى خود قائل شود، آن تيره را فصيله از آن قبيله مى‌گويند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَفْتَدِی»، ص۶۵۷.
