کشیش
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
انجام امور روحانی در کلیساهای مختلف، به افرادی خاص سپرده میشود. در اکثر کلیساها منصب کشیشی به عنوان منصبی پذیرفته شده وجود دارد. معمولا انجام آیینهای دینی و به خصوص برگزاری
مراسم عشای ربانی و
تعمید بر عهده کشیشان قرار داده شده است.
کلمه کشیش در
زبان فارسی از واژهای آرامی "قشیشه" به معنی "پیر" گرفته شده است. کلمات قس و قسیس در
زبان عربی نیز از همین کلمه آرامی گرفته شده است.
معادل انگلیسی این کلمه یعنی واژه Priest، برگرفته از کلمه یونانی presbyteros به معنی "پیر" میباشد.
شاید بتوان گفت که اولین کشیشها در حقیقت، خود
حواریون بودهاند.
حضرت عیسی به رسولان خویش که نخستین کشیشها بودند قدرتهایی چند را اعطا فرمود: انجام دادن
مراسم عشای ربانی، بخشیدن
گناهان، اجرای
شعایر دینی و
موعظه. البته صرف نظر از اینکه حواریون را کشیش بدانیم یا خیر، این مساله مورد قبول همگان است که حضرت عیسی پیش از صعود خویش به
آسمان، ماموریتی به رسولان عطا فرمود. زمانی که حواریون سنشان بالا رفت تصمیمی گرفتند تا شاگردان را بدون کلیسایی دارای ساختار منظم و سلسله مراتب رها نسازند. آنها دستهای خود را بر کسانی که برای ادامه وظیفهشان انتخاب کرده بودند نهادند.
این مسئولان جدید (یا همان کشیشها) در
عهد جدید به دو نام مختلف خوانده میشدند؛
اسقف و کشیش. اصطلاح کشیش بیشتر در کلیساهایی که از
یهودیت نشات میگرفتند به کار میرفت و کلمه اسقف به معنای "ناظر" در کلیساهایی که در دنیای یونانی زبان تاسیس گردیدند مورد استفاده بود.
بنابراین باید توجه داشت که در
قرن اول میلادی جایگاه کشیشی و اسقفی به جای یکدیگر به کار برده میشد و تفاوتی میان آن دو دانسته نمیشد و در قرن دوم میلادی بود که میان این دو جایگاه، تفاوت گذاشته شد و وظایف و اختیارات این دو جایگاه از یکدیگر تفکیک گردید.
چنانکه پیشتر گفته شد، این منصب در اکثر کلیساها وجود دارد. در
کلیساهای ارتدوکس و
کاتولیک،
این منصب مورد پذیرش قرار گرفته است. در کلیساهای انگلیکن
و اسقفی
(این
کلیسا در آمریکا و اسکاتلند، با عنوان اپیسکوپال (Episcopal) شناخته میشود،
نیز جایگاه کشیشی به عنوان یکی از مقامات رسمی کلیسا مورد قبول است. در کلیسای لوتری نیز جایگاه کشیشی البته با عنوان "شبانی"مورد پذیرش قرار گرفته است هر چند به طور کلی در این کلیسا، اهمیت زیادی به این مناصب داده نمیشود.
کلیساهای اصلاحی (کالونی)
و کانگریگیشنال
نیز منصب کشیشی را به نوعی پذیرا شدهاند.
در مقابل، در کلیسای پرزبیتری عناوینی نظیر اسقفی و کشیشی جایگاهی ندارند. در این کلیسا، بالاترین رتبه روحانی از آن شیوخ است که این عنوان، در دو شکل شیخ مربی یا شبان (خادم) و شیخ حاکم وجود دارد.
البته برخی از
مسیحیان مانند باپتیستها
و کویکرها
نیز به طور کلی فاقد مراتب روحانی هستند و هیچ یک از مناصب روحانی (و از جمله، کشیشی) در میان آنها وجود ندارد.
در کلیسای کاتولیک،
عشای ربانی، بخشش
گناه و تدهین نهایی توسط کشیشها انجام میشود.
در کلیسای اسقفی، کشیشها عهدهدار انجام شعایر دینی دانسته شدهاند.
در کلیسای ارتدوکس که برگزاری شعایر بر عهده
شماس است، وظیفهی نظارت بر انجام شعایر بر عهده کشیش گذاشته شده است.
در کلیسای انگلیکن، کشیشها عهدهدار انجام شعایر و ایراد
پند و موعظه در کلیسا هستند.
در کلیسای اصلاحی، اجرای شعایر و انجام وعظ، بر عهده کشیش است.
در کلیسای کانگریگیشنال، کشیشها عهدهدار انجام
شعایر هستند.
به
شهادت تاریخ و به اعتراف خود مسیحیان، مساله ازدواج کشیشها (و حتی اسقفها) امری مرسوم بوده است و کشیشان کلیسای اولیه غالبا
ازدواج میکردند. از جمله شخصیتهای برجسته مسیحی که دارای
همسر بودهاند میتوان به قدیس گریگوری (St. Gregory)، گریگوریوس کبیر (Gregorios the Elder)، گریگوری نوسایی (Gregory of Nyssa) و سینسیوس قیروانی (Synesios of Cyrene) اشاره کرد.
از زمان شورای لتران در سال ۱۱۲۳، کشیشان کلیسای کاتولیک از ازدواج منع شدند. با این حال در کلیسای ارتدوکس منعی از ازدواج کشیشان وجود ندارد. البته ازدواج اگر پیش از انتصاب به
مقام کشیشی یا
شماسی صورت پذیرد اشکالی ندارد اما پس از انتصاب به این مقامات، دیگر ازدواج مجاز نیست.
مسالهی منع ازدواج کشیشان از سوی کلیسای لوتری مردود شناخته شده است.
لوتر با ذکر این نکته که قانون مذکور، فاقد ماخذ کتاب مقدسی است این قانون را رد کرد و خود وی نیز در سال ۱۵۲۵ با راهبهای به نام "کاترینا فون بورا" ازدواج کرد.
البته کلیساهای مختلف
پروتستان در این زمینه با یکدیگر اختلاف نظر دارند اما در بسیاری از این کلیساها، منعی برای ازدواج مقامات روحانی وجود ندارد.
اگر چه امروزه در کلیساهای لوتری، منصب کشیشی وجود دارد اما پیشتر اشاره شد که در این کلیسا، مناصب روحانی از اهمیت خاصی برخوردار نیستند. ریشه این مطلب را در ادعای لوتر میتوان یافت. وی در سال ۱۵۲۱، سه کتاب جدید خویش را منتشر ساخت و در آن به
عقاید خویش و از جمله
اعتقاد به کشیشی تمام مسیحیان پرداخت.
این ادعای وی، ریشه در
کتاب مقدس دارد چرا که در
رساله اول پطرس به وضوح از
کهانت تمام ایمانداران سخن به میان آمده است.
کاتولیکها در مقابل ضمن پذیرش این فقره از کتاب مقدس، اظهار میدارند که مراد این
آیه از کشیشی تمامی ایمانداران، آن است که آنها به عنوان یک مجموعه و یک
امت دارای
مقام کشیشی هستند نه آنکه هر یک از آنها دارای این
مقام باشند.
از نگاه کاتولیکها، منصب کشیشی از جایگاهی خاص در کلیسا برخوردار است، جایگاهی که عموم مردم از آن بینصیبند. به اعتقاد کاتولیکها، اگر چه همه افراد
تعمید یافته به نوعی در
مقام کهانت سهیماند اما کسانی که به صورت قانونی به این درجات منصوب میشوند به عنوان نمایندگان خصوصی
مسیح شناخته میشوند. از طریق آنان،
عبادت انسان به سوی
خدا بالا میرود و برکتهای خدا به سوی انسان نازل میشود. کشیش، ابزار کار مسیح برای انتقال فیض به انسانها است.
کلیسای کاتولیک، از گذشته تا به امروز، همواره با مساله
انتصاب زنان به مقامات روحانی و از جمله منصب کشیشی مخالفت ورزیده است. رهبران این کلیسا با اشاره به
سنت حضرت مسیح، اظهار میدارند که آن حضرت از هیچ زنی برای عضویت در دوازده شاگرد خود دعوت نکرد. پاپ اینوسنت سوم، در آغاز قرن سیزدهم به تکرار اظهار داشته است: «گرچه
مریم باکره مقدس در عظمت و برتری از همهی رسولان بالاتر بود اما خداوند کلیدهای ملکوت آسمان را نه به او بلکه به آنان سپرد.»
این کلیسا در سال ۱۹۹۵ و در زمانی که بحثها بر سر انتصاب زنان شدت گرفته بود اعلام داشت که دیدگاه این کلیسا در مورد عدم جواز انتصاب زنان از خطا مصون است و از این رو، گفتوگوی بیشتر در این مورد را ممنوع اعلام کرد.
کلیسای ارتدوکس نیز در مساله انتصاب زنان بر همین سنت قدیمی (که طی قرنهای متمادی در کلیسا حکمفرما بوده است) پایبند است و با درخواستهایی که در این مورد از کلیساهای ارتدوکس شده است مخالفت میکند.
در قرن بیستم، مساله انتصاب زنان به
مقام کشیشی در کلیساهای پروتستان به کانون
نزاع تبدیل شد و بسیاری از مسیحیان پروتستان خواهان انتصاب زنان به
مقام کشیشی بودند. برای اولین بار،
مناقشه و نزاع بر سر کشیشی زنان در کلیسای انگلیکن در گرفت و اولین
زن در هنگکنگ در سال ۱۹۴۴ و متعاقب آن در سال ۱۹۷۱ به
مقام کشیشی منصوب گردید. دیگر کلیساهای انگلیکن نیز بعدها دیدگاهی مشابه را پذیرفتند و اولین زن در کلیسای انگلستان در سال ۱۹۹۴ به این
مقام منصوب گردید.
همچنین در کلیسای اپیسکوپال نیز اولین زن به صورت غیررسمی در سال ۱۹۷۴ و به صورت رسمی در سال ۱۹۷۶ به
مقام کشیشی منصوب گردید.
به مرور زمان، بسیاری از کلیساهای پروتستان، انتصاب زنان به مقامات روحانی و از جمله
مقام کشیشی را پذیرا شدند.
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «کشیش»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۸/۷.