کتمان (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کتمان به معنای پوشیده داشتن و پنهان کردن است.
از احکام آن در باب‌های
طهارت،
صلات،
جهاد،
تجارت و
شهادات سخن گفته‌اند.
حکم تکلیفی کتمان بر حسب موارد آن احکامی متفاوت دارد که به مهمترین آنها اشاره می‌شود.
کتمان اسرار
اهل بیت (علیهم‌السّلام) از نااهلان واجب و افشای آن
حرام است،
چنان‌که پوشیده داشتن اخبار و اطلاعات سری
مسلمانان از دشمنان واجب می‌باشد. کتمان سر
مؤمن و نیز آنچه که بر ملا کردن آن موجب هتک
حرمت و آبرو یا خواری و یا زیان رسیدن به او می‌شود واجب است
کتمان عقیده و
مذهب، در موارد وجوب
تقیه، بر مؤمن واجب است.
کتمان وظایف، تکالیف و احکامی که
خداوند بر
پیامبر (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) نازل کرده و آن حضرت آنها را به امت خویش ابلاغ نموده برای عالم به آنها،
حرام و از
گناهان کبیره است
و در
قرآن کریم،
خداوند کتمان کننده را
لعن و تهدید به عذاب دردناک
کرده است.
کسی که شاهد رخداد حادثه‌ای بوده، کتمان آن، در صورت نیاز به
شهادت دادن به آن نزد،
قاضی بر او
حرام و از گناهان کبیره است
و در قرآن کریم از آن نهی شده است؛
مگر آنکه به سبب شهادت، کسی که مستحق ضرر نیست، اعم از شاهد و غیر او ضرر قابل اعتنا ببیند.
مقابله با
بدعت بر عالم به آن واجب و کتمان علم جز در موارد
تقیّه،
حرام است.
کتمان عیب کالا در معامله بنابر قول برخی،
حرام است. بعضی
حرمت آن را به صورت پنهان بودن عیب اختصاص داده‌اند.
کتمان
حیض و حمل بر زن
حرام است، از این‌رو، اگر زن به شوهرش بگوید حائض هستم، قبول گفته زن بر او واجب است و نمی‌تواند با او نزدیکی کند و یا پس از
طلاق بائن اگر زن بگوید من
حامله هستم، بنابر قول برخی، قبول گفته زن واجب است و مرد باید
نفقه زن را تا زمان وضع حمل بدهد.
کتمان بیماری مطلقا یا تا سه روز و یا از غیر مؤمن،
بنابر تصریح برخی کتمان دارایی
روزه مستحب و آنچه
غسل دهنده از
میت می‌بیند
مستحب است.
کتمان مرگ کسی که در سفر مرده از خانواده‌اش
و کتمان عیب در معامله، بنابر قولی
مکروه است.
برخی در صورت آشکار بودن عیب، کتمان را مکروه دانسته‌اند
البته اگر کتمان عیب، مصداق
غش باشد، مانند مخلوط کردن شیر با آب، بدون شک
حرام خواهد بود.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۷، ۷۵.
