پیشگویی مرد اسدی از شهادت امام حسین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پیشگویی مرد اسدی از شهادت امام حسین، از مباحث مرتبط به پیشگوییهای شهادت امام حسین (علیهالسّلام) است.
انبیای الهی و
اهل بیت (علیهمالسّلام) و برخی از اصحاب خاص آنان، در
روایات فراوانی از
امور غیبی و حوادث آینده خبر دادهاند. اخبار از
شهادت امام حسین (علیهالسلام) نیز از این مقوله است؛ زیرا روایات فراوانی از
پیامبران و
ائمه (علیهمالسّلام) و برخی از اصحاب نقل شده که از شهادت امام حسین (علیهالسلام) خبر میدهد. منابع تاریخی، همچنین گزارشاتی را از آگاهی برخی افراد از واقعه شهادت امام حسین (علیهالسلام) پیش از وقوع آن نقل میکنند. یکی از این روایتها، روایت پیشگویی شهادت امام حسین (علیهالسلام) و حضور مردی از
بنیاسد در محل شهادت پیش از وقوع آن است.
پیامبر خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) و جمعی از اهل بیت و یاران ایشان، مکررا
شهادت امام حسین (علیهالسّلام) را پیشگویی کردهاند. در این پیشگوییها، علاوه بر شهادت امام، جزئیّات مربوط به برخی حوادث و شرایط آن، مانند: زمان و مکان شهادت، شرکتکنندگان در قتل و سران آنها، و کسانی که از یاری وی امتناع میورزند، نیز دیده میشود. تعداد روایات و احادیث مربوط به پیشگویی واقعه کربلا به حدی است که هر پژوهشگر بیطرفی به صدور آنها از پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) و اهل بیت (علیهالسّلام) اطمینان میکند، هرچند در مورد برخی جزئیات یقین حاصل نشود. به علاوه این احادیث هرگونه تردیدی را مبنی بر اینکه امام (علیهالسّلام) با علم و آگاهی مسیر شهادت را انتخاب کرده، از بین میبرد. در منابع حدیثی
شیعه و
سنی، روایات متعددی نقل شده که برخی از اصحاب از شهادت امام حسین (علیهالسلام) خبر میدهد. منابع تاریخی، همچنین گزارشاتی را از آگاهی برخی افراد از واقعه شهادت امام حسین (علیهالسلام) پیش از وقوع آن نقل میکنند. یکی از این روایتها، روایت پیشگویی شهادت امام حسین (علیهالسلام) و حضور مردی از
بنیاسد در محل شهادت پیش از وقوع آن است.
این
روایات از لحاظ قوت سند و روشنی
دلالت و مفهوم، یکسان نیستند. برخی از آنها (که با بقیه روایات اشتراک مضمونی دارند) از لحاظ سند، صحیح، و برخی دیگر، موثق هستند؛ اما در مجموع، روایات پیشگویی شهادت امام حسین (علیهالسلام) ازنظر کثرت،
تواتر معنوی دارند و از گذشته، علمای
اسلام آنها را پذیرفتهاند. البته این موضوع یکی از مسائل مشهور و مسلم در تاریخ زندگانی
امام حسین (علیهالسلام) است؛ چنان که در توقیع
حضرت مهدی (عجلاللهتعالیفرجه) که برای وکیل خود
قاسم بن علاء درباره تعلیم دعای روز سوم
شعبان (سالروز ولادت آن بزرگوار)، چنین آمده است:
«... اللَّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ بِحَقِّ المَولودِ في هذَا اليَومِ ، المَوعودِ بِشَهادَتِهِ قَبلَ استِهلالِهِ ووِلادَتِهِ...»؛
«... خداوندا از تو درخواست میکنم به حق مولودی که در این روز متولد شده و قبل از تولد و ورودش (به این
دنیا) وعده شهادتش داده شده است...».
منابع تاریخی، گزارشاتی را از آگاهی برخی افراد از واقعه
شهادت امام حسین (علیهالسلام) پیش از وقوع آن نقل میکنند. یکی از این روایتها، روایت پیشگویی شهادت امام حسین (علیهالسلام) و حضور مردی از بنیاسد در محل شهادت پیش از وقوع آن است. بر اساس این گزارش در خلال سفرهای راوی و پدرش به بیابانهای اطراف محل شهادت امام حسین (علیهالسلام)، همواره شاهد حضور مکرر مردی از قبیله بنیاسد در آن مکان بودند. مرد اسدی در پاسخ به دلیل حضورش در آنجا ضمن اخبار از واقعه شهادت امام حسین (علیهالسلام) در آن مکان، انگیزه حضور خود را یاری رساندن به آن حضرت و همراهی با ایشان در مسیر
شهادت بیان میکند.
«کانَ ابی یَتَبَدّی، فَیَنزِلُ قَریبا مِنَ المَوضِعِ الَّذی کانَ فِیهِ مَعرَکَةُ الحُسَینِ علیه السلام، فَکُنّا لا نَبدو الّا وَجَدنا رَجُلاً مِن بنی اسَدٍ هُناکَ، فَقالَ لَهُ ابی: اراکَ مُلازِما هذَا المَکانَ، قالَ: بَلَغَنی انَّ حُسَینا (علیهالسّلام) یُقتَلُهاهُنا، فَاَنَا اخرُجُ لَعَلّی اُصادِفُهُ فَاُقتَلُ مَعَهُ. فَلَمّا قُتِلَ الحُسَینُ علیه السلام، قالَ ابی: اِنطَلِقوا نَنظُر هَلِ الاَسَدِیُ فیمَن قُتِلَ؟ فَاَتَینَا المَعرَکَةَ، فَطَوَّفنا، فَاِذَا الاَسَدِیُ مَقتولٌ.»«
الطبقات الکبری (الطبقة الخامسة من الصحابة) به نقل از
عریان بن هَیثَم ـ: پدرم به بادیه میرفت و نزدیک به آوردگاه حسین (علیهالسّلام) منزل میگزید. ما هیچ گاه به بادیه نرفتیم، جز آن که مردی از بنی اسد را آن جا میدیدیم. پدرم به او گفت: تو را پیوسته در این جا میبینم! آن مرد گفت: به من خبر رسیده که حسین علیه السلام، این جا کشته میشود و من بیرون میآیم که شاید با او مصادف شوم و همراهش کشته شوم. هنگامی که حسین (علیهالسّلام) کشته شد، پدرم گفت: برویم و ببینیم که آیا آن مرد اسدی، جزو کشته شدگان است. به آوردگاه آمدیم و چرخی زدیم. مرد اسدی، کشته شده بود.»
• پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱، ص۱۷۵-۱۹۲.