• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

هون (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





هون: (عَلَی الاَرْضِ هَوْناً)
«هون» مصدر است و به معنای نرمش، آرامش و عدم تکبر می‌باشد، و استعمال مصدر در معنای اسم فاعل در اینجا برای تاکید است، یعنی: آنها آنچنانند که گویی عین آرامش و بی‌تکبّرند!



(وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا) (بندگان خاصّ خداوند رحمان، كسانى هستند كه آرام و بى تكبّر بر زمين راه مى‌روند؛ و هنگامى كه جاهلان آنها را مخاطب سازند و سخنان نابخردانه گويند، به آنها سلام مى‌گويند و با بزرگوارى مى‌گذرند)؛)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: در اين آيه دو صفت از صفات ستوده مؤمنین را ذكر كرده، اول اينكه: (الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْن) مؤمنين كسانى هستند كه روى زمين با وقار و فروتنى راه مى‌روند و هون به طورى كه راغب گفته به معناى تذلل و تواضع است‌ بنا بر اين، به نظر مى‌رسد كه مقصود از راه رفتن در زمين نيز کنایه از زندگى كردنشان در بين مردم و معاشرتشان با آنان باشد.
پس مؤمنين، هم نسبت به خداى تعالى تواضع و تذلل دارند و هم نسبت به مردم چنينند، چون تواضع آنان مصنوعى نيست، واقعا در اعماق دل، افتادگى و تواضع دارند و چون چنينند ناگزير، نه نسبت به خدا استکبار مى‌ورزند و نه در زندگى مى‌خواهند كه بر ديگران استعلاء كنند و بدون حق، ديگران را پائين‌تر از خود بدانند و هرگز براى به دست آوردن عزت موهومى كه در دشمنان خدا مى‌بينند در برابر آنان خضوع و اظهار ذلت نمى‌كنند. پس خضوع و تذللشان در برابر مؤمنين است نه کفار و دشمنان خدا، البته اين در صورتى است كه به گفته راغب كلمه هون به معناى تذلل باشد. و اما اگر آن را به معناى رفق و مدارا بدانيم معناى آيه اين مى‌شود كه: مؤمنين در راه رفتنشان تكبر و تبختر ندارند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. فرقان/سوره۲۵، آیه۶۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۸۴۸.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۳۳۰.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۱۶۷.    
۵. فرقان/سوره۲۵، آیه۶۳.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۶۵.    
۷. فرقان/سوره۲۵، آیه۶۳.    
۸. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۸۴۸.    
۹. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۸۴۸.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۳۳۱.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۳۹.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۲۲۲.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۷۹.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «هون»، ص۶۲۷.    


رده‌های این صفحه : لغات فرقان | لغات قرآن




جعبه ابزار