• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نعمت حکمت (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



در این مقاله خداوند اشاره به دو آیه‌ای می‌کنند که حکمت را به کسانی که شایسته مقام داشتن حکمت و قدرت دارند عطا می‌کند.



ولما بلغ اشده ءاتینـه حکما وعلما وکذلک نجزی المحسنین. «و هنگامی که بمرحله بلوغ و قوت رسید ما حکم و علم به او دادیم و اینچنین نیکوکاران را پاداش می‌دهیم».
منظور از حکم و علم که در آیه بالا می‌فرماید ما آنرا پس از رسیدن یوسف به حد بلوغ جسمی و روحی به او بخشیدیم، یا مقام وحی و نبوت است چنانکه بعضی از مفسران گفته‌اند و یا اینکه منظور از حکم، عقل و فهم و قدرت بر داوری صحیح که خالی از هوا پرستی و اشتباه باشد و منظور از علم، آگاهی و دانشی است که جهلی با آن توام نباشد، و هر چه بود این حکم و علم دو بهره ممتاز و پر ارزش الهی بود که خدا به یوسف بر اثر پاکی و تقوا و صبر و شکیبائی و توکل داد، که همه اینها در کلمه محسنین جمع است.
بعضی از مفسران مجموعه احتمالات حکم و علم را در اینجا سه احتمال ذکر کرده‌اند:
۱ - حکم اشاره به مقام نبوت (چون پیامبر حاکم بر حق است) و علم اشاره به علم دین است.
۲ - حکم به معنی خویشتن‌داری در برابر هوس‌های سرکش است که در اینجا اشاره به حکمت عملی است، و علم اشاره به حکمت و دانش نظری است، و مقدم داشتن حکم بر علم، به خاطر آنست که تا انسان تهذیب نفس و خودسازی نکند به علم صحیح راه نمی‌یابد.
۳ - حکم به معنی این است که انسان به مقام نفس مطمئنه برسد و تسلط بر خویشتن پیدا کند آنچنان که بتواند نفس اماره و وسوسه‌گر را کنترل کند و منظور از علم، انوار قدسیه و اشعه فیض الهی است که از عالم ملکوت بر قلب پاک آدمی پرتوافکن می‌شود.


ولما بلغ اشده واستوی ءاتینـه حکما وعلما وکذلک نجزی المحسنین. «هنگامی که نیرومند و کامل شد حکمت و دانش به او دادیم، و اینگونه نیکوکاران را جزا می‌دهیم».
در حدیثی از امام صادق علیه‌السّلام که در کتاب معانی الاخبار نقل شده می‌خوانیم: اشد ۱۸ سالگی است، و استواء زمانی است که محاسن بیرون آید.
در میان این تعبیرات تفاوت زیادی نیست، و از مجموعه آن با توجه به معنی لغوی این دو واژه تکامل نیروهای جسمی و فکری و روحی استفاده می‌شود.
فرق میان (حکم) و (علم) ممکن است این باشد که حکم اشاره به عقل و فهم و قدرت بر داوری صحیح است، و علم به معنی آگاهی و دانشی است که جهل با آن همراه نباشد.
تعبیر (کذلک نجزی المحسنین) به خوبی نشان می‌دهد که موسی علیه‌السّلام به خاطر تقوای الهیش، و به خاطر اعمال نیک و پاکش، این شایستگی را پیدا کرده بود که خداوند پاداش علم و حکمت به او بدهد، و روشن است که منظور از این علم و حکمت، وحی و نبوت نیست، زیرا موسی آن روز با زمان وحی و نبوت فاصله زیادی داشت.
بلکه منظور همان آگاهی و روشن‌بینی و قدرت بر قضاوت صحیح، و مانند آن است که خدا به عنوان پاکدامنی و درستی و نیکوکاری به موسی داد، و از این تعبیر اجمالا برمی‌آید که موسی در همان کاخ فرعون که بود رنگ آن محیط را به خود هرگز نگرفت و تا آنجا که در توان داشت به کمک حق و عدالت می‌شتافت هر چند جزئیات آن امروز بر ما روشن نیست.


۱. یوسف/سوره۱۲، آیه۲۲.    
۲. تفسیر نمونه، آیت الله ناصر مکارم شیرازی، ج۹، ص۳۶۰.    
۳. قصص/سوره۲۸، آیه۱۴.    
۴. تفسیر نمونه، آیت الله ناصر مکارم شیرازی، ج۱۶، ص۴۰.    



فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «نعمت حکمت».    




جعبه ابزار