نذر - به کسر ذال (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَذِر (به فتح نون و سکون ذال) از واژگان
قرآن کریم به معنای دانستن و حذر کردن است.
[ویرایش]
نَذِر دانستن و حذر کردن، در
قاموس گوید: «نَذِرَ بالشّی‌ء: عَلِمَه فحَذَرَه» انْذَار به معنی اعلام است با تخویف «اَنْذَرَهُ بالامر اِنْذَاراً: اعلمه و حذَّره و خوَّفه».
ناگفته نماند: ما بین نذر به معنی فوق و نذر به معنی نذر کردن که پیش از این گفته شد فرقی پیدا نکردیم مگر آنکه فعل این از باب علم یعلم و فعل آن از باب ضرب یضرب و نصر ینصر آید.
[ویرایش]
(وَ اذْکُرْ اَخا عادٍ اِذْ اَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالْاَحْقافِ) «برادر
عاد (
هود (علیه‌السّلام)) را یاد کن که قوم خویش را در سرزمین احقاف انذار کرد و ترساند» که اگر به راه خدا نیایند
عذاب خداوندی در
دنیا و
آخرت در کمین آنهاست لذا گفته‌اند: انذار تخویف است از مخوفی که زمان آن وسیع است تا از آن احتراز شود و اگر زمانش وسیع نباشد آنرا اشعار گویند.
[ویرایش]
[ویرایش]
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «نَذِر»، ج۷، ص۴۱.
