نذر - به ضم نون (مفردات‌قرآن)

مقالات مرتبط: عناوین قاموس قرآن (جلد ۷).

نُذُر (به ضم اوّل و دوّم) از واژگان قرآن کریم به معنای انذار است.

فهرست مندرجات

۱ - مفهوم‌شناسی

نُذُر مصدر است به معنی انذار مثل: (فَکَیْفَ کانَ عَذابِی وَ نُذُرِ) «چطور بود عذاب من و انذار من» در اقرب الموارد تصریح کرده که آن مصدر غیر قیاسی است و در مجمع آن را اسم مصدر گفته که در مقام مصدر واقع شود.
ولی بیشتر جمع نذیر آید مثل‌ (کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ) «قوم ثمود انذار کنندگان را تکذیب کردند» هذا (نَذِیرٌ مِنَ‌ النُّذُرِ الْاُولی‌) (اين پيامبر بيم دهنده‌اى از زمره بيم دهندگان پيشين است) هذا اشاره است به قرآن یا به حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و در صورت اوّل مراد از نذر کتابهای گذشته انبیاء است.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۴۲.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۷۹۷.
۳.	↑ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۵، ص۲۰۱.
۴.	↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۹۱.
۵.	↑ قمر/سوره۵۴، آیه۱۸.
۶.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۲۸۵.
۷.	↑ قمر/سوره۵۴، آیه۲۳.
۸.	↑ نجم/سوره۵۳، آیه۵۶.
۹.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۸.

۳ - منبع