تنکابنی پس از وصول به مقامات عالی علمی در پی درخواست والی مازندرانو توصیه استادش، آخوند نوری، بعد از چند سال به تنکابن برگشت و به حل وفصل امور مردم پرداخت.
(۱) محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۲) محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، جزء ۲: الکرام البررة، مشهد ۱۴۰۴.
(۳) محمد بن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، تهران.
(۴) محمد سمامی حائری، بزرگان تنکابن، قم ۱۳۷۲ ش.
(۵) منوچهر صدوقی سها، تاریخحکماءوعرفاءمتأخر بر صدرالمتألهین، تهران ۱۳۵۹ ش.
(۶) محمدعلی مدرس تبریزی، ریحانة الادب، تهران ۱۳۶۹ ش.