• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مَعْشَر (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مَعْشَر:(يا مَعْشَرَ الْجِنِّ)
«مَعْشَر» در اصل، از «عشرة» به معناى «عدد ده» گرفته شده است و از آنجا كه عدد ده يک عدد كامل است، كلمه «معشر» به يک جمعيت كامل- كه اصناف و طوائف مختلفى را در بر مى‌گيرد- گفته مى‌شود.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با مَعْشَر:

۱.۱ - آیه ۱۳۰ سوره انعام

(يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الإِنسِ أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي وَ يُنذِرُونَكُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَذَا قَالُواْ شَهِدْنَا عَلَى أَنفُسِنَا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَ شَهِدُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُواْ كَافِرِينَ) (در آن روز به آنها مى‌گويد: اى گروه جنّ و انس! آيا پيامبرانى از خودتان به سوى شما نيامدند كه آيات مرا برايتان بيان مى‌كردند، و شما را از ملاقات چنين روزى بيم مى‌دادند؟! آنها مى‌گويند: « (آرى ما بد كرديم و بر زيان خود گواهى مى‌دهيم؛» و زندگى پر زرق و برق دنيا آنها را فريب داد؛ و به زيان خود گواهى مى‌دهند كه کافر بودند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: در اين خطاب اشكالى كه ممكن بود متوجه حجت سابق شود دفع شده، و آن اين است كه اگر كفار اعتراف مى‌كنند كه پيروى‌شان از ولايت شيطان به سوء اختيارشان برده، به خاطر جهل و غفلتى كه داشتند معذورند، زيرا ايشان هرگز خيال نمى‌كردند كه ارتكاب معاصى و تمتع از لذات مادى آدمى را به تدريج به ولايت ظالمين و ولايت شيطان مى‌كشاند، و در نتيجه دچار شقاوتى مى‌كند كه بعد از آن سعادتى نيست. گو اينكه فى الجمله زشتى هر گناه را مى‌دانستند، و ليكن از چنين سرانجامى غافل بودند، و مؤاخذه غافل صحيح نيست. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۲ - آیه ۳۳ سوره رحمن

(يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ) (اى گروه جنّ و انس! اگر مى‌توانيد از مرزهاى آسمان‌ها و زمين بگذريد، پس بگذريد، ولى هرگز نمى‌توانيد، مگر با نيرويى فوق العاده.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: خطاب به گروه جن و انس در اين آيه شريفه به طورى كه از سياق استفاده مى‌شود از خطاب‌هاى روز قيامت است، و خطابى است تعجيزى، يعنى مى‌خواهد بفرمايد: روز قيامت هيچ كارى نمى‌توانيد بكنيد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. انعام/سوره۶، آیه۱۳۰.    
۲. رحمن/سوره۵۵، آیه۳۳.    
۳. راغب اصفهانی، حسین المفردات فی غریب القرآن-دار القلم، ص۵۶۷.    
۴. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۳، ص۴۰۳.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۵، ص۵۴۶.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۱۶۰.    
۷. انعام/سوره۶، آیه۱۳۰.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۴۴.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۴۸۷.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۳۵۴.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۲۷۷.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۵۶۶.    
۱۳. رحمن/سوره۵۵، آیه۳۳.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۲.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۷۸.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۰۶.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۹۶.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۱۰.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «مَعْشَر»، ص۵۳۹.    






جعبه ابزار