مولانا خرمی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خرمی اصفهانی، شاعر
ادیب و از سخنوران
قرن دهم هجری می‌باشد.
مولانا خُرّمی اصفهانی، شاعر
ادیب، از سخنوران
قرن دهم هجری او خواهرزاده مولانا نیکی نطنزی بوده و در جوانی
شعر می‌گفت و طبعش به سرودن
هزل و
هجو مایل بود. در جوانی به
سیاحت پرداخته و به
گیلان رفت و شهرآشوبی جهت آنجا و در مذمّت مردم آنجا سرود. او را به کار ناپسندی متهم ساخته و زبانش را بریدند و او بعد از جفای بسیار و رنج بی‌شمار به
مشهد مقدّس رفت و در سال
۹۷۱ق وفات یافت. برخی از تذکره نویسان تخلّص او را «حرفی» نوشته‌اند. صادقی بیگ افشار در «تذکره مجمع الخواص» او را «حریفی ساوجی» نوشته است که ظاهراً با شاعر دیگری در آمیخته شده است.
این شعر از اوست:
اغیار به بالین من زار چه حاصل ••••• بیمار تو را پرسش اغیار چه حاصل
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۶۹.
