محمدباقر بهاء خواجوئی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
میرزا محمدباقر بهاء خواجوئی،
عالم و شاعر ادیب در
اصفهان میباشد.
میرزا محمّدباقر بهاء ابن حسین ضیاء بن ملّااسماعیل بن محمدجعفر بن ملّا اسماعیل خواجوئی مازندرانی،
عالم و شاعر ادیب در سال ۱۲۵۶ق در محلّه خواجوی
اصفهان متولّد شده
و از نوجوانی به
کسب علم پرداخته
و در
ادبیات فارسی و عرب خصوصاً
صرف و نحو و فنون
نظم و نثر،
نجوم،
ریاضی و هندسه مهارت یافت. او خطوط نسخ
و نستعلیق را خوش مینوشت
و از طریق مکاتبات شرعی
و موعظه مردم امرار معاش میکرد.
شعر نیز میسرود
و «بهاء» تخلّص میکرد
و در سرودن مادّه تاریخ نیز مهارت داشت.
وی در سال ۱۳۱۶ق در سن ۶۰سالگی وفات یافته
و جنب قبر پدر فاضل
و هنرمند خود در تکیه فاضلان واقع در
تخت فولاد مدفون شد.
کتب زیر از تالیفات اوست:
۱. «بهاءالجنان» به نظم
و نثر در مصائب اهل بیت (علیهمالسّلام) ۲. «دیوان
اشعار»
مهدوی، سیدمصلحالدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۵.