مؤلف در مورد علت تالیف مجمع الفائدة در خطبۀ آن می‌نویسد: مما کثر طلب الولد العزیز (محمد) اصلح الله تعالی امر داریه و وفقه للخیر و اعانه علیه، مد الله فی العمر السعید و العیش الرغید لتصنیف کتاب یحتوی النکت البدیعة فی مسائل الشریعة علی وجه الایجاز و الاقتصار خال عن التطویل و الاکثار اجبت مطلوبه.
: کتاب مجمع الفائدة و البرهان فی شرح ارشاد الاذهان مشهور معروف مطبوع فی مجلدین کبار شرح فیه الارشاد کله سوی النکاح و الطلاق و العتق الی المواریث . روضات الجنات
: کبیر معروف مشهور، و بالفضل و التحقیق و الاتقان بین الاصحاب مذکور الا انه لم یوقف فیه الی الآن علی ابواب النکاح. و قد یناقش فی اصل وضعه بالخروج عن طریقة الفقهاء المرضیة و کثرة استماله علی التدقیقات الفلسفیة.
تالیف کتاب در رمضان ۹۷۷ در کربلا آغاز شده و قسمت اول آن تا پایان کتاب الصلاة در سال ۹۷۸ ق در نجف اشرف پایان یافته است. و تا آخر کتاب الدیات در صفر ۹۸۵ ق پایان یافته است.
به نسخه‌ای به خط سید عباس بن محمد بیابانکی، شاگرد مؤلف، مربوط به سال ۹۸۶ ق، نزد شیخ مشکور در نجف اشرف و نسخه‌ای در کتاب‌های شیخ عبد الحسین تهرانی در کربلاء اشاره شده است. در مقدمه‌ای بر فقه شیعه
به نسخه‌های منتخب متعددی از کتابخانه‌های آیة الله مرعشی ، مجلس شورای اسلامی ، دانشگاه تهران ، آستان قدس رضوی و غیر آن اشاره شده است. در چاپ کتاب موجود از نسخه‌های متعدد خطی و چاپی از ارشاد الاذهان و مجمع الفائدة و البرهان استفاده شده است اما نسخه‌های خطی و چاپی متن ارشاد الاذهان عبارتند از: دو نسخۀ خطی از کتابخانۀ مدرسۀ فیضیه مربوط به سال‌های ۱۰۳۲ و ۱۰۵۰ ق و یک نسخۀ مجهول التاریخ و دو نسخۀ چاپی از سال ۱۲۷۲ و ۱۳۰۷ ق با روض الجنان . نسخه‌های خطی مجمع الفائدة و البرهان یازده نسخۀ خطی و یک نسخۀ چاپی است که عبارتند از: جلد اول ۱۴۰۲ ق، جلد دوم ۱۴۰۳ ق، جلد سوم ۱۴۰۴ ق، جلد چهارم ۱۴۰۵ ق، جلد پنجم ۱۴۰۶ ق، جلد ششم مشخص نیست، جلد هفتم ۱۴۰۹ ق، جلد هشتم ۱۴۱۱ ق، جلد نهم و دهم ۱۴۱۲ ق، جلد ۱۱ در ۱۴۱۴ ق، جلد ۱۲ در ۱۴۱۴ ق، جلد ۱۳ مشخص نیست، جلد ۱۴ در ۱۴۱۶ ق. تصحیح و حواشی و نظارت بر چاپ آن بوسیلۀ سه نفر از بزرگان و فضلای حوزۀ علمیۀ قم به نام‌های حاج آقا مجتبی عراقی ، حاج آقا اشتهاردی ، حاج آقا حسن یزدی انجام شده است و برای چاپ آن این کارها انجام شده است. ۱- تصحیح و ضبط متن صحیح با استفاده از نسخه‌های خطی و چاپی سنگی قدیمی. ۲- مشخص کردن مصادر آیات و احادیث از مصادر حدیثی مورد اعتماد. ۳- بیان معانی کلمات ناآشنا با استناد به شواهد حدیثی و حتی قرآنی. ۴- توضیح بعضی از عبارت‌های کتاب با مراعات اختصار و نیاز به توضیح. ۵- ضبط و بیان متن صحیح روایات.
