متن (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَتْن (به فتح میم و سکون تاء) از
واژگان قرآن کریم در اصل گوشت محكمى است كه در كنار تيره پشت واقع است. مشتق این واژه در
قرآن به صورت
مَتِين (به فتح میم و کسر تاء) به معنای هر چيز محكم آمده است.
مَتِين فقط سه بار در
قرآن مجید به كار رفته است.
[ویرایش]
مَتْن در اصل گوشت محكمى است كه در كنار تيره پشت واقع است. به گوشت هر دو طرف آن متنان گويند. از اين جهت به چيز محكم متين گفته‌اند.
[ویرایش]
(وَ أُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ) «به آن‌ها مهلت مي‌دهيم به راستى كيد من محكم و قوى است كه هيچ كس آن را دفع نتواند كرد.»
(إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ) «خدا
رزّاق و صاحب نيروى قوى است.»
يعنى روزى دادن به بندگان به وى مشقّتى ندارد. ذو القوّة و متين هر دو از
اسماء حسنی است. در
اقرب الموارد در معنى متين آن گاه كه وصف خدا باشد گفته: بسيار قدرتمند كه در افعالش زحمتى و رنجى به او نمی‌رسد.
[ویرایش]
مَتِين فقط سه بار در قرآن مجيد به كار رفته است.
[ویرایش]
[ویرایش]
•
قرشی بنایی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «متن»، ج۶، ص۲۳۳.
