• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مبین (الفاظ)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مبین به لفظ دارای معنای آشکار، و برطرف کننده اجمال از لفظ مجمل را گویند.



«مبین» لفظی است که دلالتش واضح، و مقصود از آن روشن باشد و اجمال لفظ مجمل را روشن کند.


مبین بر دو قسم است: ۱. مبین متصل؛ ۲. مبین منفصل.
در یک تقسیم دیگر، مبین به دو قسم «نص» و «ظاهر» تقسیم می‌شود.
[۱] سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۵.
[۲] صالح، صبحی، ۱۹۲۶ -، مباحث فی علوم القرآن، ص۳۰.
[۳] مظفر، محمد رضا، ۱۹۰۴ - ۱۹۶۴م، اصول الفقه، ج۱، ص۱۸.
[۴] کمالی دزفولی، علی، ۱۲۹۲ -، قرآن ثقل اکبر، ص۱۹.
[۵] ولایی، عیسی، ۱۳۲۹ -، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۳۰.



مبین متصل ؛ مبین منفصل ؛ نص ؛ ظاهر .


۱. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۵.
۲. صالح، صبحی، ۱۹۲۶ -، مباحث فی علوم القرآن، ص۳۰.
۳. مظفر، محمد رضا، ۱۹۰۴ - ۱۹۶۴م، اصول الفقه، ج۱، ص۱۸.
۴. کمالی دزفولی، علی، ۱۲۹۲ -، قرآن ثقل اکبر، ص۱۹.
۵. ولایی، عیسی، ۱۳۲۹ -، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۳۰.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «مبین (الفاظ)».    




جعبه ابزار