قمع (مفردات‌قرآن)

قَمْع (به فتح قاف و سکون میم) از واژگان قرآن کریم به معنای دفع آمده است.
این لفظ فقط یک‌بار در قرآن مجید آمده است.

قَمْع به معنای دفع است.
مقامع جمع مقمعة به معنای گرز است. اصل آن به معنای ردع و دفع است، زیرا دشمن با آن دفع می‌شود.

به موردی از قَمْع که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(وَ لَهُمْ‌ مَقامِعُ‌ مِنْ حَدِیدٍ)
(و برای آنان گرزهایی از آهن (سوزان) است.)

امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در نهج البلاغه در وصف رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده: «وَ قَمَعَ بِهِ الْبِدَعَ الْمَدْخُولَةَ»
«خدا به وسیله آن حضرت بدعت‌های وارده‌ را دفع کرد و کوبید.»

این لفظ فقط یک‌بار در قرآن مجید آمده است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۳۹.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۶۴.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۳۸۳.
۴.	↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۴۱۶.
۵.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۴، ص۳۸۳.
۶.	↑ حج/سوره۲۲، آیه۲۱.
۷.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۳۴.
۸.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۵۰۹.
۹.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۶۱.
۱۰.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۹۷.
۱۱.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۲۴.
۱۲.	↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۵۱، خطبه ۱۶۱.
۱۳.	↑ عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۲، ص۷۷، خطبه ۱۵۹.
۱۴.	↑ صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۲۳۰، خطبه ۱۶۱.
۱۵.	↑ حج/سوره۲۲، آیه۲۱.