قرّه در روز عاشورا با كسب اجازه از امام حسین (علیه‌السلام) وارد ميدان مبارزه گشت و چنين رجز خواند: قَدْ عَلِمَتْ حَقّاً بَنُو غَفّارِ ••• وَخِنَدفُ بَعْدَ بنى نِزار بأنّنى اللَّيثُ الهِزْبر الضارى ••• لَأَضْرِبَّن مَعْشَرَ الفُجّارِ بِجَدِّ عَضْبٍ ذَكَرٍ بَتّارِ ••• يَشَعْ لى فى ظلمة الغُبار دونَ الهُداةِ السادةِ الأبرار ••• رَهْطِ النبى احمدِ المختار قبیله غفار و خندف و نزار آگاه هستند، من شير بيشه هستم به هنگام كارزار ضربتى مى‌زنم گناهکاران را با شمشيرى فولادين و برّان كه برق او مى‌درخشد در تاريكى‌ها گردآلود به دفاع از هدايت‌گران بزرگوار و نيكوكار که خویشان پیامبر مختار، احمد هستند دفاع می‌کنم.
