فخرالدوله دیلمی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالْحَسن علی بن حسن دیلمی (متوفای ۳۸۷ق)، ملقب به
فخرالدوله پسر
رکن‌الدوله و برادر
مؤیدالدوله و
عضدالدوله از امیران دیلمی سرزمین
ری در قرن چهارم قمری بود که به سال
۳۸۷ق در همانجا درگذشت.
ابوالحسن فخرالدوله، علی بن
حسن (
رکن الدوله) بن بویه دیلمی، در سال
۳۶۶ق حاکم ری شد. برادرش عضدالدوله، حکومت ری را از وی گرفت و به قلمرو حکومت برادر دیگرش مؤیدالدوله (حکمران
اصفهان و
همدان) ضمیمه کرد و او را به زندان افکند، اما فخرالدوله هنگام مرگ عضدالدوله در سال
۳۷۲ق آزاد شد و حکومت خود را از او بازپس گرفت و کوشید حکومت عراق را از دست پسر برادرش
بهاءالدوله پسر عضدالدوله درآورد، اما در این کار، موفق نشد. آن گاه به ری بازگشت و در همان جا وفات یافت.
اسماعیل بن ابوالحسن عبّاد، مشهور به
صاحب بن عباد و
ابوالعباس احمد ضبّی، ملقب به کافی، وزارت او را به عهده گرفتند.
فخرالدوله پادشاهی شجاع و مطاع بود و به جمع آوری اموال، بسیار می‌کوشید و حدود سه میلیون
دینار و پانزده هزار قطعه از جواهر به ارزش سه میلیون دینار طلا، فراهم آورد. همچنین ظروف طلای او معادل یک میلیون دینار و ظرف‌های نقره او معادل سه میلیون دینار بود و سه هزار محموله لباس در خزانه داشت.
فخرالدوله،
بخیل بود و همین امر باعث شد لشکریانش در حمله به
عراق، از خود سستی نشان دهند و این حمله به شکست او انجامد. پسرش ابوطالب رستم، ملقب به
مجدالدوله که چهار ساله بود، به جای او نشست.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۳۴۱.
