عوذ (مفردات‌قرآن)

عَوْذ (به فتح عین و سکون واو) از واژگان قرآن کریم به معنای پناه بردن و التجاء است.

عَوْذ به معنای پناه بردن و التجاء است.
«عاذَ بِهِ: لَجَأَ وَ اعْتَصَمَ»

به موردی از عَوْذ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(قالَ‌ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْجاهِلِينَ‌)
«گفت پناه می‌برم به خدا از اينكه از جاهلان باشم.»

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۶۸.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۹۴.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۳، ص۱۸۳.
۴.	↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۳، ص۶۷۱.
۵.	↑ بقره/سوره۲، آیه۶۷.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ص۳۰۵.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ص۲۰۰.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ص۲۱۱.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ص۲۷۳.