• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عصیر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آب انگور را عصیر می‌گویند.



عصیر در لغت به معنای افشره؛ یعنی مایعی که از فشار دادن میوه‌های آبدار، مانند انگور، انار، خربزه و هندوانه به دست می‌آید، آمده است؛ از این رو، بر مایع به دست آمده از اجسام سختی که ترش یا شیرین‌اند، مانند کشمش، خرما و زرشک که شیرینی یا ترشی آن‌ها بر اثر خیساندن یا مالیدن در آب و یا افزودن آب و بر آتش نهادن و جوشیدن به دست می‌آید، عصیر اطلاق نمی‌شود؛ بلکه به آن «نبیذ» یا «نقیع» گویند.


مراد از عصیر در روایات و نیز کلمات فقها در صورتی که بدون قید و قرینه‌ای به کار رود، آب انگور است و شامل سایر میوه‌ها نمی‌شود.


۱. بحرانی، یوسف، الحدائق الناضرة، ج۵، ص۱۲۵ - ۱۲۸.    
۲. وحید بهبهانی، محمدباقر، حاشیة مجمع الفائدة، ص۶۷۶.    
۳. همدانی، اقارضا، مصباح الفقیه، ج۷، ص۲۱۶.    
۴. نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۶، ص۲۴ - ۲۵.    
۵. طباطبایی حکیم، محسن، مستمسک العروة، ج۱، ص۴۱۲ - ۴۱۳.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۳۹۵.    




جعبه ابزار