عبدالملک ماجشونی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابومروان عبدالملک بن عبدالعزیز ماجشونی (م ۲۱۲ق) از راویان اهل‌سنت
قرن دوم و سوم هجری قمری در
مدینه بود که از او به عنوان علامه، فقیه، فصیح و کسی که خود و پدرش محور
فتوا در مدینه بوده‌اند، یاد شده است. وی علاقه زیادی به
غنا داشت.
ابومروان عبدالملک بن عبدالعزیز بن عبدالله
ماجشونی مدنی تیمی، اهل مدینه و از موالی
بنی تیم و شاگرد
مالک است و از پدرش که از فقهای مدینه شمرده می‌شد و همچنین از دایی خویش یوسف بن
یعقوب ماجشون و مالک روایت کرده و افرادی چون
ابوحفص فلاس محمد بن یحیی ذهلی و
زبیر بن بکار از وی روایت کرده‌اند. از او به عنوان علامه، فقیه، فصیح و کسی که خود و پدرش محور فتوا در مدینه بوده‌اند، یاد شده است.
وی علاقه زیادی به غنا داشت.
احمد بن حنبل گوید: او در حالی که آوازه‌خوانی همراه داشت، به حضور من آمد. عده‌ای او را مورد ستایش قرار داده و گروهی وی را ضعیف دانسته و طرد کرده‌اند.
ابن حبان او را در شمار ثقات آورده است.
گویند که وی در پایان عمر نابینا شده
و کتاب بزرگی در فقه از اوست.
وی در
رمضان سال ۲۱۲ق درگذشت.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۹۹، برگرفته از مقاله «عبدالملک
ماجشونی».
