«عبدالله بنعلیبنمحمدبن عبدالاله بناحمدبن عبدالله بناحمدبن السید صارم الدین ابراهیم بنمحمدبن عبدالله بن ابراهیم بنعلیبن المرتضی بن المفضل بن المنصور بن الامیر محمد العفیف»، ملقب به وزیر، عالم، مورخ و ادیب زیدی، در سال ۱۰۷۴ ق در شهر صنعاءیمن متولد شد و در همان جا نشو و نما یافت. خاندان وی از جمله خانواده‌های سرشناس یمن بود که به علم، ادب، فرهنگ مشهور بودند. وزیر تحصیلات خود را در شهر صنعاء در محضر عالمان بزرگ شهر آغاز کرد. هوش و حافظه به وی کمک کرد که در سنین کودکی و نوجوانی، مراحل علم و ادب را پشت سرگذارده به مرحله اجتهاد در علوم دینی نائل آید. وی به زودی در شمار مقربان درگاه سلطانی، امام المتوکل علی الله قاسم بن حسین، حاکم زیدی یمن، قرار گرفت.
درباره تاریخ وفات وی اطلاع دقیقی در دست نیست. شوکانی وی را متوفای شوال سال ۱۱۴۷ ق دانسته و برخی دیگر از سال ۱۱۴۸ ق و نیز سال ۱۱۴۴ ق به عنوان سال وفات وی یاد کرده‌اند.
