طَیْر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَيْر: (أَ وَ لَمْ يَرَوا إِلَى الطَّيْرِ) «طَيْر» از مادّه
«طَيَران» جمع
«طائر» است،
و لذا فعل و وصف آن به صورت جمع آمده و اين كه بعضى تصور كرده‌اند «
طير» مفرد است بر خلاف تصريح ارباب
لغت مى‌باشد.
(أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ) (آيا به پرندگانى كه بالاى سرشان است، و بالهاى خود را گسترده و جمع مى‌كنند، نگاه نكردند؟! جز خداوند رحمان كسى آنها را برفراز
آسمان نگه نمى‌دارد، چرا كه او به هر چيز بيناست.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: منظور از اينكه
طير فوق انسانها باشند اين است كه بالاى سر انسان در هوا پرواز مى‌كنند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «طَیْر»، ص۳۵۹.
