صُحُف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صُحُف (به ضم صاد و حاء) از
واژگان قرآن کریم جمع
صحیفه به معنای چیز گسترده است.
مانند
صحیفه صورت
انسان و نیز
صحیفه‌ای که در آن می‌نویسند.
صحائف که جمع دیگر آن می‌باشد در
کلام اللّه به کار نرفته است.
این واژه ۸ بار در
قرآن آمده است
صُحُف به معنای چیز گسترده است.
صُحُف جمع
صحیفه است، مثل:
صحیفه صورت انسان و
صحیفه‌ای که در آن می‌نویسند.
به مواردی از
صُحُف که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(اَمْ لَمْ یُنَبَّاْ بِما فِی صُحُفِ مُوسی) (آيا از آن‌چه در كتب
موسی نازل گرديده با خبر نشده است.)
(وَ اِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ) (و آن هنگام كه نامه‌هاى اعمال گشوده شود.)
(اِنَّ هذا لَفِی الصُّحُفِ الْاُولی. صُحُفِ اِبْراهِیمَ وَ مُوسی) (اين دستورها در
کتب آسمانی پيشين نيز آمده است، در كتب
ابراهیم و موسى.)
(رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ یَتْلُوا صُحُفاً مُطَهَّرَةً) (پيامبرى از سوى
خدا بيايد كه كتب پاک آسمانى را بر آن‌ها بخواند.)
)
مراد از صحف در آیات فوق نامه‌ها و کتاب‌های پیامبران و نامه‌های اعمال است.
صحف ۸ بار در قرآن آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صحف»، ج۴، ص۱۱۰-۱۱۱.
