صاخه (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَاخَّه یا
الصَّاخَّة (به تشدید صاد و فتح خاء) از واژگان به کار رفته در
قرآن کریم، به معنای فریادی است که از شدت
گوش را کر می‌کند و یکی از اسماء
قیامت است.
[ویرایش]
صَاخَّه به نقل
الصحاح،
قاموس المحیط،
اقرب الموارد، فریادی است که از شدت گوش را کر می‌کند.
[ویرایش]
(فَاِذا جاءَتِ الصَّاخَّةُ. یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخِیهِ) صاخّه از اسماء قیامت است
یعنی: (چون فریاد شدید گوش خراش آید آن روز شخص از برادرش می‌گریزد...)
این همان است که در آیات دیگر با
صیحه تعبیر آمده است مثل:
(اِنْ کانَتْ اِلَّا صَیْحَةً واحِدَةً فَاِذا هُمْ جَمِیعٌ لَدَیْنا مُحْضَرُونَ) (صيحه واحدى بيش نيست، فريادى عظيم برمى‌خيزد ناگهان همگى نزد ما احضار مى‌شوند.)
(یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالْحَقِّ ذلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ) (روزى كه همگان صيحه
رستاخیز را به‌حق مى‌شنوند؛ آن روز، روزِ خروج از قبرها است.)
[ویرایش]
[ویرایش]
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صاخه»، ج۴، ص۱۱۱.
