شهوة (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَهْوَة (به فتح شین، سکون هاء و فتح واو) از
واژگان قرآن کریم و به معنای دوست داشتن و میل کردن است.
جمع آن
شَهَوات (به فتح شین و هاء) می‌باشد.
شَهْوَة به معنای دوست داشتن و میل کردن است.
«شَهَاهُ شَهْوَةً: اَحَبَّهُ و رغب فیه»
به مواردی از
شَهْوَة که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ هُمْ فِی مَا اشْتَهَتْ اَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ) «آنها در آنچه دلشان خواسته پیوسته‌اند.»
(وَ فِیها ما تَشْتَهِیهِ الْاَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْاَعْیُنُ) «در
بهشت است آنچه دل‌ها می‌خواهد و چشم‌ها لذت می‌برد.»
(اِنَّکُمْ لَتَاْتُونَ الرِّجالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّساءِ) «شما به جای زنان از روی رغبت و
لذّت با مردان می‌آمیزید؟!»
مراد از شهوت میل جنسی است شهوت هم مصدر آمده و هم اسم به معنی مطالبه نفس چیزی را که موافق میل است. جمع آن شهوات می‌باشد.
«آنها که تابع خواهش‌ها و مشتهیات نفس‌اند می‌خواهند از حق بسیار منحرف باشند.»
در
اسلام فقط مشتهیات کاذب و منحرف کننده
حرام است نه مطلق خواهش‌های نفس.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شهوة»، ج۴، ص۸۸.
