به معنای درخت است.
به معنای مشاجره و تنازع هم آمده است.
به معنای درخت است.
اهل لغت گفته‌اند هر چه از روییدنی‌ها تنه دارد شجر است و آن‌چه تنه ندارد نجم، عشب و حشیش است.
اما احتمال دارد در این آیات کل فرد فرد مراد باشد.
سوگند كه آنها ايمان نخواهند آورد، مگر اين‌كه در اختلافات خود، تو را به داورى طلبند.)
مراد از شجر،
مشاجره و تنازع است. منازعه را از آن تشاجر گویند که سخن دو خصم یا خصوم مثل برگ و شاخه درخت بهم مختلط می‌شوند یعنی: «پس نه به خدایت قسم، اهل
ایمان نمی‌شوند تا تو را در اختلاف خویش حاکم کنند.»
شجر را مطلق و واحد آنرا شجره گفته‌اند، مثل ثمر و ثمره، تمر و تمره
مراد از شجره همان درختی است که
آدم و زنش از خوردن آن
نهی شدند. درباره آن اختلاف است:
سنبل،
تاک، درخت انجیر و درخت کافور گفته‌اند. در
تورات درخت معرفت است، ولی این افسانه است،
خدا از
علم و
معرفت نهی نمی‌کند حال آنکه فرموده
(وَ عَلَّمَ آدَمَ الْاَسْماءَ کُلَّها)قرآن مجید روشن نمی‌کند که آن چه درختی بود ولی تاثیر آنرا نقل می‌کند: و آن جمله
(فَتَکُونا مِنَ الظَّالِمِینَ) است که در صورت خوردن به زحمت می‌افتادند، چنانکه خود گفتند
(رَبَّنا ظَلَمْنا اَنْفُسَنا) و نیز آیه
(فَلَمَّا ذاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما) روشن می‌کند که در اثر خوردن از آن وضعشان تغییر کرد و
عورتین آنها بر خودشان آشکار گردید. البته در اثر ریختن لباس‌هایشان چنانکه فرموده
(یَنْزِعُ عَنْهُما لِباسَهُما لِیُرِیَهُما سَوْآتِهِما) ( رؤيايى را كه به تو نشان داديم و درخت نفرين شده را كه در قرآن ذكر كرده‌ايم، فقط براى آزمايش مردم بود.)
