سیدعبدالواسع بن محمدعلی زواره‌ای اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدعبدالواسع بن محمدعلی زواره‌ای اصفهانی، شاعر، ادیب و خوشنویس اصفهان در قرن سیزده هجری بوده است.
میرزا عبدالواسع متخلّص به «صفا» فرزند میرزا محمّدعلی طباطبائی زواره‌ای (وفا)، شاعر و ادیب و خوشنویس ماهر در قرن سیزدهم هجری در
اصفهان بوده است.
وی در سال ۱۲۲۸ق متولّد شد و در علم و ادب مهارت یافته و خط شکسته را نیز نیکو می‌نوشت. در اصفهان به خدمت حاج
سیّدمحمّدباقر حجةالاسلام شفتی درآمد و کاتب ویژه او شد. پس از وفات مرحوم حجةالاسلام مدّتی در اصفهان و مدّتی در زواره بود تا اینکه در سال ۱۲۸۴ق در زواره وفات یافت و همانجا مدفون شد.
غزل و
قصیده را نیکو می‌سرود. ابتدا «مشرب» تخلّص داشت و سپس آن را به «صفا» تغییر داد. در انشاء و تَرَسُّل نیز مقام استادی داشت. او اشعاری در مدح
سیّد حجةالاسلام و
میرزا آقاخان نوری (صدراعظم
ناصرالدّین شاه) دارد.
این چند بیت از قصیده در مدح
سیّد حجةالاسلام از اوست:
"خدایگان جهان صاحب
خجسته خصال ••• ظهیر ملّت و دین، مقتدای اهل کمال"
"خدایگانی کاندر به عهد دولت او ••• کسی نیافت نشانی و نامی از آمال"
"سخن ز قدرش اگر، گریه‌ها که از گردون ••• سرود قهرش اگر، لرزه‌ها در آجال"
این آثار از اوست:
۱. «دیوان اشعار»؛
۲. «انجمن روشن»؛
۳. «تحفه الشّعراء».
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۳۹۲.
