سیّدابوالقاسم صفوی فرزند ابراهیم بن عبدالحسین بن‌هادی بن ابراهیم صفوی موسوی اصفهانی، عالم فاضل محقّق، در عید غدیر (۱۸ ذی‌حجّه) ۱۲۸۳ق در اصفهان متولّد شده، و در اصفهان و نجف اشرف تحصیل کرده، و از خواصّ اصحاب و شاگردان آقا سیّدمحمّد کاظم طباطبایی یزدی و محرّر ایشان بوده، و به این خاطر به «سیّدابوالقاسم محرّر» شهرت داشته است. وی از آقا میرزا محمّدهاشم چهارسوقی و دیگران اجازه داشت، و سیّدمهدی غریفی بحرینی از او روایت می‌کند. سیّدابوالقاسم صفوی در ۶ ربیع‌الثّانی سال ۱۳۷۰ق در نجف اشرف وفات یافت، در حجره متّصل به باب طوسی، طرف راست داخل شونده به صحن، مدفون گردید.
کتب زیر از او است: ۱. ابواب الجنان، در اعمال شب و روز، مطبوع؛ ۲. انیس المقلّدین؛ ۳. ترجمه جلد پنجم مجالس السنّیه تالیف علاّمهسیّدمحسن امین؛ ۴. جامع الرّسائل العملیّه، مجموعه‌ای از فتاوای مرحوم آقا سیّدمحمّدکاظم یزدی و جمعی از بزرگان؛ ۵. رساله‌ای در کُر؛ ۶. صراط النّجاه، ترجمه وسیله النّجاه مرحوم آیت اللّه آقا سیّدابوالحسن اصفهانی، که چندین مرتبه چاپ شده است؛ ۷. ترجمه عروه الوثقی به نام الغایه القصوی، مطبوع.
