سهو (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَهْو (به فتح سین و سکون هاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای غفلت است.
سَهْو به معنای غفلت است.
•
(قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ • الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ ساهُونَ) (كشته باد دروغگويان. همانها كه در جهل و غفلت فرو رفتهاند.)
خرّاص کسی است که با
ظنّ و تخمین سخن میگوید.
غمره آب بزرگی است که محل خود را میپوشاند و آن مثل است بر کثرت و وسعت
جهالت یعنی خرّاصون نابود شدند همان کسان که در ورطه جهالت غافل ماندهاند و از خبرهای
قیامت بی خبراند.
•
(فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ • الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ • الَّذِینَ هُمْ یُراؤُنَ) (پس واى بر
نمازگزاران، همان كسانى كه در نمازخود سهلانگارى مىكنند. همان كسانى كه
ریا مىكنند.)
غفلت از
نماز یک دفعه آن است که شخص به
عظمت و حقیقت آن توجه نکند. و یک دفعه این است که برای ریا و تظاهر بخواند مراد از آیه وجه دوم است به قرینه «
الَّذِینَ هُمْ یُراؤُنَ».
از اینکه هر دو آیه در مقام
ذمّ است روشن میشود که این غفلت تقصیر است و باید موجبات آن را از بین برد و در غفلت نماند.
راغب گوید: سهو خطائی است که از غفلت ناشی باشد اگر موجبات آن از
انسان نباشد معفوّ است مثل
دیوانه که شخصی را
دشنام میدهد و در غیر آن مواخذ است چون کسی که
مست میشود و دشنام میدهد.
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سهو»، ج۳، ص۳۴۶.