سهو (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَهْو (به فتح سین و سکون هاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای غفلت است.
سَهْو به معنای غفلت است.
•
(قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ • الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ ساهُونَ) (كشته باد دروغگويان. همانها كه در جهل و غفلت فرو رفتهاند.)
خرّاص کسی است که با
ظنّ و تخمین سخن میگوید.
غمره آب بزرگی است که محل خود را میپوشاند و آن مثل است بر کثرت و وسعت
جهالت یعنی خرّاصون نابود شدند همان کسان که در ورطه جهالت غافل ماندهاند و از خبرهای
قیامت بی خبراند.
•
(فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ • الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ • الَّذِینَ هُمْ یُراؤُنَ) (پس واى بر
نمازگزاران، همان كسانى كه در نمازخود سهلانگارى مى
كنند. همان كسانى كه
ریا مى
كنند.)
غفلت از
نماز یک دفعه آن است که شخص به عظمت و حقیقت آن توجه نکند. و یک دفعه این است که برای ریا و تظاهر بخواند مراد از آیه وجه دوم است به قرینه «
الَّذِینَ هُمْ یُراؤُنَ».
از اینکه هر دو آیه در مقام
ذمّ است روشن میشود که این غفلت تقصیر است و باید موجبات آن را از بین برد و در غفلت نماند.
راغب گوید:
سهو خطائی است که از غفلت ناشی باشد اگر موجبات آن از
انسان نباشد معفوّ است مثل
دیوانه که شخصی را
دشنام میدهد و در غیر آن مواخذ است چون کسی که
مست میشود و دشنام میدهد.
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سهو»، ج۳، ص۳۴۶.