• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رَعْی (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





رَعْی (به فتح راء و سکون عین) از واژگان قرآن کریم به معنای مراعات و محافظت است.
مشتقات رعی در آیات قرآن عبارتند از:
مَرْعى ( به فتح میم و سکون راء) به معنى چراگاه،
رِعاء (به کسر راء) جمع راعى به معناى چوپان،
راعِنا (به کسر عین) به معنای حال ما را مراعات كن و مهلت بده، آمده است.


رَعْى به معنای مراعات و محافظت‌ است.
راغب می‌گويد: اصل رعى حفظ حیوان است به واسطه غذا و يا دفع دشمن از آن.
طبرسی فرموده: مراعات، محافظت و مراقبت نظير هم‌اند و هر كه بر قومى ولايت داشته باشد راعى آن قوم است و راعى سائس و تدبير كننده است.


به مواردی از رَعْى که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - رَعَوْها (آیه ۲۷ سوره حدید)

(فَما رَعَوْها حَقَ‌ رِعايَتِها)
(ولى حق آن را رعايت نكردند.)

۲.۲ - ارْعَوْا (آیه۵۴ سوره طه)

(كُلُوا وَ ارْعَوْا أَنْعامَكُمْ)
«بخوريد و چهارپايانتان را بچرانيد
على هذا چرانيدن و به چرا فرستادن چهارپایان يک نوع محافظت از آن‌ها است‌.

۲.۳ - الْمَرْعى‌ (آیه ۵- ۴ سوره اعلی)

(وَ الَّذِي أَخْرَجَ‌ الْمَرْعى‌• فَجَعَلَهُ غُثاءً أَحْوى‌)
(و آن كس كه چراگاه را به وجود آورد، سپس آن را تيره و خشكيده ساخت.)
مَرْعى به معنى چراگاه است. محلی كه چهارپايان با چريدن محافظت می‌شوند.

۲.۴ - الرِّعاءُ (آیه ۲۳ سوره قصص)

(قالَتا لا نَسْقِي حَتَّى يُصْدِرَ الرِّعاءُ وَ أَبُونا شَيْخٌ كَبِيرٌ)
«گفتند گوسفندان خود را آب نمی‌دهيم تا چوپان‌ها گوسفندان خويش را برگردانند.»
رِعَاء و رُعَاة جمع راعى به معنى چوپان است‌.

۲.۵ - راعِنا (آیه ۱۰۴ سوره بقره)

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَقُولُوا راعِنا وَ قُولُوا انْظُرْنا وَ اسْمَعُوا وَ لِلْكافِرِينَ عَذابٌ أَلِيمٌ)
(اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه از پيامبر تقاضاى مهلت براى درك آيات قرآن مى‌كنيد نگوييد: «راعنا»؛ بلكه بگوييد: «انظرنا». زيرا كلمه اوّل، هم به معناى «ما را مهلت بده»، و هم به معناى «ما را تحميق كن» مى‌باشد؛ و دستاويزى براى دشمن است و به دستورات الهى گوش فرا دهيد! و براى كافران عذاب دردناكى است.)
براى روشن شدن اين آيه لازم است آيه ديگرى را نقل كنيم‌. آيه اول دستور می‌دهد كه به جاى «راعنا» بگويند «انظرنا» و اگر عمل نكنند آن به حكم کفر است.

۲.۶ - راعِنا (آیه ۴۶ سوره نساء)

(وَ يَقُولُونَ سَمِعْنا وَ عَصَيْنا وَ اسْمَعْ غَيْرَ مُسْمَعٍ وَ راعِنا لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَ طَعْناً فِي الدِّينِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا وَ اسْمَعْ وَ انْظُرْنا لَكانَ خَيْراً لَهُمْ ...)
در آيه دوم سخن یهود را نقل كرده كه می‌گفتند: «شنيديم و عصیان كرديم و بشنو اى كاش ناشنوا باشى و گويند «راعنا» ما را مراعات كن و گفتارشان زبان بازى و طعنه و تمسخر به دين است ....»
نقل شده كه مسلمانان موقع سخن گفتن به آن حضرت می‌گفتند يا رسول الله‌ راعنا يعنى حال ما را مراعات كن و مهلت بده تا بفهميم و اين لفظ در ميان يهود و لغت آنها معناى فحش می‌داد (و شايد به معنى بشنو ايكاش ناشنوا باشى بود) يهود از فرصت استفاده كرده و همان كلمه را درباره حضرت به كار می‌بردند و از آن ناسزا قصد می‌كردند لذا مسلمانان از به كار بردن آن كلمه نهى شدند (تا یهود نيز به زبان نياورند) و دستور آمد كه به جاى «راعنا» بگویيد «انظرنا» يعنى منتظر ما باش و ما را مهلت بده تا سخن شما را درک كنيم.

۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۰۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۵۷.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۱، ص۱۹۰.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۵۷.    
۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۳۴۳.    
۶. حدید/سوره۵۷، آیه۲۷.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۴۱.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۳۰۴.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۷۳.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،ج۲۴، ص۲۴۹.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،ج۹، ص۴۰۳.    
۱۲. طه/سوره۲۰، آیه۵۴.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۲۳۸.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۷۱.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۳۷.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۷.    
۱۷. اعلی/سوره۸۷، آیات ۵ - ۴.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۹۱.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۴۲.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۶۵.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۳.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۲۹.    
۲۳. قصص/سوره۲۸، آیه۲۳.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۳۳.    
۲۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۴.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۸۱.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۴۲۷.    
۲۸. بقره/سوره۲، آیه۱۰۴.    
۲۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۶.    
۳۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی،ص۳۷۳.    
۳۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ص۲۴۸.    
۳۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ص۲۹۶.    
۳۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ص۳۳۵.    
۳۴. نساء/سوره۴، آیه۴۶.    
۳۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۵۸۰.    
۳۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۳۶۵.    
۳۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۱۷۱.    
۳۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۹۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رعی»، ج۳، ص۱۰۶.    






جعبه ابزار