رویش بذر (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
آیات قرآن به رویش
بذر گیاهان اشاره شده است.
رويش بذر در بستر
خاک، نمودى روشن از قدرت خداوند:
«أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ • أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ؛
آيا هيچ درباره آنچه كشت مى‌كنيد انديشيده‌ايد؟! آيا شما آن را مى‌رويانيد يا ما مى‌رويانيم؟!»
رویش دانه‌ها، جلوه روشن
حیات در
زمین:
«وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ؛
زمین مرده برای آنها آیتی است، ما آن را زنده کردیم و دانه‌های (غذایی) از آن خارج ساختیم که از آن می‌خورند.»
روييدن گياهى محكم و پابرجا از يك دانه بذر، باعث
تعجّب كشاورزان:
«... كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ
يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ ...؛
....همانند
زراعتی که جوانه‌های خود را خارج ساخته، سپس
به تقویت آن پرداخته تا محکم شده و بر پای خود ایستاده است و
به قدری نمو و رشد کرده که زارعان را
به شگفتی وا می‌دارد....»
نقش
انسان در پاشیدن بذر، بدون نقش داشتن در
رشد و نمو آن:
«أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ • أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ؛
آيا هيچ درباره آنچه كشت مى‌كنيد انديشيده‌ايد؟! آيا شما آن را مى‌رويانيد يا ما مى‌رويانيم؟!»
رویش بذر از زمین مرده، نشانه (قدرت) خدا:
«وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ • سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ ...؛
زمین مرده برای آنها آیتی است، ما آن را زنده کردیم و دانه‌های (غذایی) از آن خارج ساختیم که از آن می‌خورند. منزه است کسی که تمام زوج‌ها را آفرید، از آنچه زمین می‌رویاند....»
لزوم مطالعه و تأمل در رويش بذر از زمين:
۱. «أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ • أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ؛
آيا هيچ درباره آنچه كشت مى‌كنيد انديشيده‌ايد؟! آيا شما آن را مى‌رويانيد يا ما مى‌رويانيم؟!»
۲. «فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ • أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا • ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا • فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا؛
انسان باید
به غذای خویش (و
آفرینش آن) بنگرد! ما
آب فراوان از
آسمان فرو ریختیم، سپس زمین را از هم شکافتیم، و در آن دانه‌های فراوانی رویاندیم.»
استدلال خداوند
به رويش بذر گياهان براى امكان
معاد:
«وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ • وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذكَّرُونَ • أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ • أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ؛
و می‌گفتند: هنگامی که ما مردیم و
خاک و
استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟ شما عالم نخستین را دانستید چگونه متذکر نمی‌شوید (که جهانی بعد از آن است)؟! آیا هیچ درباره آنچه کشت می‌کنید اندیشیده‌اید؟! آیا شما آن را می‌رویانید یا ما می‌رویانیم؟!»
خداوند و روياندن بذرهاى خوراكى:
«وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ؛
زمین مرده برای آنها آیتی است، ما آن را زنده کردیم و دانه‌های (غذایی) از آن خارج ساختیم که از آن می‌خورند.»
۲. «أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا • ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا • فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا؛
ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم، سپس زمین را از هم شکافتیم، و در آن دانه‌های فراوانی رویاندیم، تا وسیله‌ای برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان باشد!»
عوامل رویش بذر (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۱۸۵، برگرفته از مقاله «رویش بذر».
