ذِئْب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ذِئْب (به کسر ذال و سکون همزه) از
واژگان قرآن کریم به معنای گرگ است.
اين لفظ سه بار در
قرآن مجید آمده است.
ذِئْب به معنای گرگ است.
به مواردی از
ذِئْب که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ أَخافُ أَنْ يَأْكُلَهُ الذِّئْبُ) (و از اين مى‌ترسم كه گرگ او را بخورد.)
(قَالُواْ لَئِنْ أَكَلَهُ الذِّئْبُ وَ نَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّا إِذًا لَّخَاسِرُونَ) (گفتند: «با اين‌كه ما مردان نيرومندى هستيم، اگر گرگ او را بخورد، ما از زيانكاران خواهيم بود.)
(وَ تَرَكْنَا يُوسُفَ عِندَ مَتَاعِنَا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ) (و
یوسف را نزد اثاث خود گذارديم؛ و گرگ او را خورد.)
اين لفظ سه بار در
کلام الله مجید آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ذئب»، ج۳، ص۲.
