ذلت بنی نضیر (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قطع نخلهای بارور
بنی نضیر، و
تبعید و آوارگی آنها همه در راستای به
ذلت کشاندن بنی نضیر بود.
اذن
خداوند برای
قطع نخلهای بارور بنی نضیر، در راستای به ذلت کشاندن آنان بود.
هو الذی اخرج الذین کفروا من
اهل الکتـب... «او کسی است که
کافران اهل کتاب را در نخستین برخورد (با
مسلمانان) از خانه هایشان بیرون راند....» ما
قطعتم من لینة او ترکتموها قائمة علی اصولها فباذن الله ولیخزی الفـسقین. «هر
درخت با ارزش
نخل را
قطع کردید یا آن را به حال خود واگذاشتید، همه به فرمان
خدا بود و برای این بود که
فاسقان را
خوار و
رسوا کند!»
جمله" و لیخزی الفاسقین" (تا فاسقان را خوار و رسوا کند) نشان می دهد که لا اقل یکی از اهداف این کار خوار نمودن
دشمن و در هم شکستن روحیه آنها بوده است.
تبعید و آوارگی، مایه ذلت و
رسوایی بنی نضیر بود.
هو الذی اخرج الذین کفروا من
اهل الکتـب... «او کسی است که کافران
اهل کتاب را در نخستین برخورد (با مسلمانان) از خانه هایشان بیرون راند....» ما
قطعتم من لینة او ترکتموها قائمة علی اصولها فباذن الله ولیخزی الفـسقین. «هر
درخت با ارزش نخل را
قطع کردید یا آن را به حال خود واگذاشتید، همه به فرمان خدا بود و برای این بود که فاسقان را خوار و رسوا کند!» (درباره اینکه چرا خداوند، بنی نضیر را ـ به رغم استحقاق
عذاب استیصال ـ به تبعید و آوارگی
کیفر کرد، دو احتمال وجود دارد: ۱. برای وهن و ذلت آنان. ۲. برای تخفیف در کیفر آنان. برداشت مذکور براساس احتمال اول است.)
قطع درختان بنی نضیر به دست
مسلمانان، باعث ذلت آنان شد.
ما
قطعتم من لینة او ترکتموها قائمة علی اصولها فباذن الله ولیخزی الفـسقین. «هر
درخت با ارزش نخل را
قطع کردید یا آن را به حال خود واگذاشتید، همه به فرمان خدا بود و برای این بود که فاسقان را خوار و رسوا کند!»
حرف" لام" در جمله" و لیخزی الفاسقین" لام تعلیل است. و این جمله که حرف عطف" واو" بر سر آن آمده عطف است بر جمله‌ای محذوف، و تقدیر آن این است که:
قطع کردن و نکردن
درختان بنی النضیر به
اذن خدا بود، تا چنین و چنان کند، و تا فاسقان را خوار سازد.
فسق و
تبهکاری، سبب خواری بنی نضیر بود.
ما
قطعتم من لینة او ترکتموها قائمة علی اصولها فباذن الله ولیخزی الفـسقین. «هر
درخت با ارزش نخل را
قطع کردید یا آن را به حال خود واگذاشتید، همه به فرمان خدا بود و برای این بود که فاسقان را خوار و رسوا کند!»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۴۵۲، برگرفته از مقاله «ذلت بنی نضیر».
