حَنْذ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَنْذ (به فتح حاء و سکون نون) از
واژگان قرآن کریم به معنای
بریان کردن است.
حَنْذ به معنای
بریان کردن است.
به موردی از
حَنْذ که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(قالَ سَلامٌ فَما لَبِثَ اَنْ جاءَ بِعِجْلٍ حَنِیذٍ.) «گفت سلام بر شما و درنگ نکرد که گوساله
بریان پیش آورد.»
راغب گوید: آن
بریانی است که میان دو سنگ
بریان کنند.
طبرسی آن را مطلق
بریان و از زجّاج
بریان به وسیله سنگ تفته نقل کرده است.
در آیه دیگر چنین آمده است:
(فَراغَ اِلی اَهْلِهِ فَجاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ.) (سپس پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه و
بريان شده‌اى را
براى آن‌ها آورد.)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حنذ»، ج۲، ص۱۸۷.
