حَصْد (مفردات‌قرآن)

حَصْد (به فتح حاء و سکون صاد) یا حَصاد (به فتح حاء) یا حِصاد (به کسر حاء) از واژگان قرآن کریم به معنای درو کردن است.

حَصْد به معنی درو کردن است.
هم‌چنین است‌ حَصاد و حِصاد.

به مواردی از حَصْد که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(فَما حَصَدْتُمْ‌ فَذَرُوهُ فِی سُنْبُلِهِ‌)
«آن‌چه درو کردید در سنبلش بگذارید.»

(وَ آتُوا حَقَّهُ یَوْمَ‌ حَصادِهِ‌)
(و حق آن را به هنگام برداشت محصول، بپردازيد.)

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۴۷.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۳۸.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۳، ص۳۷.
۴.	↑ یوسف/سوره۱۲، آیه۴۷.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۲۵۸.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۱۸۹.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۲۳۱.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۶۴.
۹.	↑ انعام/سوره۶، آیه۱۴۱.
۱۰.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۴۶.
۱۱.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۵۰۰.
۱۲.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۳۶۳.
۱۳.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۲۹۹.
۱۴.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۵۷۸.