• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حنث (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مقالات مرتبط: حنث، عناوین قاموس قرآن (جلد ۲).

حِنْث، از واژگان قرآن کریم به معنای گناه است. بعضی از مفسران این واژه را نقض عهد و شکستن قسم نیز ترجمه کرده‌اند.


۱ - مفهوم‌شناسی

[ویرایش]

حِنْث
[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۸۶.    
[۲] ابن فارس، احمد، معجم مقائیس اللغة، ج۲، ص۱۰۸.    
[۳] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۲۵۰.    
به معنی گناه است.
[۴] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۶۰.    


۲ - کاربردها

[ویرایش]

(وَکانُوا یُصِرُّونَ عَلَی‌ الْحِنْثِ‌ الْعَظِیمِ‌)
[۵] واقعه/سوره۵۶، آیه۴۶.    
«و بودند که بر گناه بزرگ اصرار می‌کردند.»
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۹، ص۱۲۵.    
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۱۵.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۳۶۸.    
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۶۲.    
طبرسی آن را نقض عهد
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۳۶۷.    
و از مجاهد و قتاده گناه نقل می‌کند.
[۱۱] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۳۶۸.    
در قاموس، گناه و شکستن قسم و میل به باطل و بالعکس گفته است؛
[۱۲] فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۱۶۵.    
ولی گناه با آیه گذشته بهتر می‌سازد.
(وَخُذْ بِیَدِکَ ضِغْثاً فَاضْرِبْ بِهِ وَ لا تَحْنَثْ‌)
[۱۳] ص/سوره۳۸، آیه۴۴.    
راجع به معنی آیه رجوع شود به «ایّوب».
(ببینید: ایوب (مفردات‌قرآن))
اگر حنث را گناه گوئیم معنی آیه چنین می‌شود: «به دست خویش دسته‌ای ترکه برگیر و زنت را با آن بزن و در قسم یا عهد خود گناه مکن» و اگر به معنی نقض عهد باشد یعنی: «با ترکه بزن و نقض عهد نکن.»
[۱۴] طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۷، ص۲۱۰.    
[۱۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۳۲۱.    
[۱۶] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۸، ص۳۶۵.    
[۱۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۱۳.    


۳ - پانویس

[ویرایش]
 
۱. ↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۸۶.    
۲. ↑ ابن فارس، احمد، معجم مقائیس اللغة، ج۲، ص۱۰۸.    
۳. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۲۵۰.    
۴. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۶۰.    
۵. ↑ واقعه/سوره۵۶، آیه۴۶.    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۹، ص۱۲۵.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۱۵.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۳۶۸.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۶۲.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۳۶۷.    
۱۱. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۳۶۸.    
۱۲. ↑ فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۱۶۵.    
۱۳. ↑ ص/سوره۳۸، آیه۴۴.    
۱۴. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۷، ص۲۱۰.    
۱۵. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۳۲۱.    
۱۶. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۸، ص۳۶۵.    
۱۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۱۳.    


۴ - منبع

[ویرایش]

• قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حنث»، ج۲، ص۱۸۶-۱۸۷.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره ص | واژه شناسی واژگان سوره واقعه
جعبه ابزار