• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حدائق (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: حدق (مفردات‌قرآن)، حدیقه.


حدائق: (فَاَنْبَتْنَا بِهِ حَدآئِقَ)
«حدائق» جمع‌ «حدیقه» به طوری که بسیاری از مفسران گفته‌اند: به معنای باغی است پر درخت، سرسبز و خرّم که اطراف آن‌ دیوار کشیده باشند و از هر نظر محفوظ باشد؛ همچون «حدقه» چشم که در میان پلک‌ها محصور شده است. «راغب» در «مفردات» می‌گوید: «حدیقه، در اصل، به زمینی می‌گویند که آب در آن جمع شده است، همچون حدقه چشم که همیشه آب در آن قرار دارد». از مجموع این دو سخن می‌توان چنین نتیجه گرفت که حدیقه باغی است که هم دیوار دارد و هم آب کافی.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با حدائق:

۱.۱ - آیه ۶۰ سوره نمل

(أَمَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنزَلَ لَكُم مِّنَ السَّمَاءِ مَاء فَأَنبَتْنَا بِهِ حَدَائِقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ مَّا كَانَ لَكُمْ أَن تُنبِتُوا شَجَرَهَا أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ يَعْدِلُونَ)
(آیا بت‌هایی که معبود شما هستند بهترند یا کسی که آسمان‌ها و زمین را آفریده؟! و برای شما از آسمان، آبی فرستاد که با آن، باغ‌هایی زیبا و سرورانگیز رویاندیم؛ شما هرگز قدرت نداشتید درختان آن را برویانید! آیا معبودی با خداست؟! چنین نیست، بلکه آنها گروهی هستند که از روی نادانی، مخلوقات را همطراز پروردگارشان قرار می‌دهند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه حدائق جمع حديقه است، كه به معناى بستان محدودى است كه آن را ديوار محاصره كرده باشد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۳۲ سوره نبا

(حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا) (باغ‌هایی سرسبز، و انواع انگورها.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه حدائق جمع حديقه است، و حديقه به معناى بوستان داراى ديوار است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۳ - آیه ۳۰ سوره عبس

(وَحَدَائِقَ غُلْبًا) (و باغ‌های پردرخت.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه حدائق جمع حدیقه است، که به معنای بوستانی تفسیر شده که اطرافش دیوار کشیده باشند، و کلمه غلب جمع غلباء است، گفته می‌شود شجرة غلباء یعنی درختی بزرگ و کلفت، پس حدائق غلب به معنای بوستانی است که درختانش عظیم و کلفت باشد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. نمل/سوره۲۷، آیه۶۰.    
۲. نبا/سوره۷۸، آیه۳۲.    
۳. عبس/سوره۸۰، آیه۳۰.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۱۴۴.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۲۲۳.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۵۴۴.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۶۰.    
۸. نمل/سوره۲۷، آیه۶۰.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۸۲.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۵۴۳.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۷۹.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۳۰.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۹۵.    
۱۴. نبا/سوره۷۸، آیه۳۲.    
۱۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۳.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۷۴.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۶۹.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۲۴۹.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۴۶.    
۲۰. عبس/سوره۸۰، آیه۳۰.    
۲۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۵.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۴۲.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۰۹.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۱۳.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۷۰.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «حدائق»، ص۱۸۰.    






جعبه ابزار