• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تکبیر رکوع

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


تکبیر برای رفتن به رکوع را تکبیر رکوع گویند و از آن در باب صلات یاد شده است.


در هر رکعت از نمازهای واجب یومیّه، یک رکوع واجب است و آن رکن است که نماز با کم‌وزیاد کردن آن - عمداً و سهواً - باطل می‌شود، مگر در نماز جماعت به‌عنوان متابعت به تفصیلی که در جای خود می‌آید. و در رکوع باید به‌اندازه متعارف خم شود به‌طوری که دستش به زانویش برسد و احتیاط (مستحب) آن است که به‌طوری باشد که کف دست به زانو برسد، بنابراین مسمّای خم شدن، کفایت نمی‌کند.
[۱] موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۱۷۸، کتاب الصلاة، القول فی الرکوع، مسالة۱.    
و «در خم شدن شرط است که به قصد رکوع باشد، بنابراین اگر مثلاً به‌قصد گذاشتن چیزی بر زمین خم شود، کفایت نمی‌کند که آن را رکوع قرار دهد، بلکه چاره‌ای نیست که بایستد، سپس به‌قصد رکوع خم شود.»
[۲] موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۱۷۸، کتاب الصلاة، القول فی الرکوع، مسالة۳.    
و «قیام که در رکوع رکن است عبارت است از همان قیامی که (قبل از رکوع است و) از آن به رکوع می‌رود و به آن « قیام‌ متصل به رکوع» می‌گویند.»
[۳] موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۱۷۰، کتاب الصلاة، القول فی القیام، مسالة۱.    
لذا «اگر رکوع را فراموش کند و برای سجده خم شود و قبل از آنکه پیشانی‌اش را بر زمین نهد یادش بیاید، باید به حالت ایستاده برگردد، سپس رکوع کند و کفایت نمی‌کند که به حالت خمیده برخیزد تا به حد رکوع برسد.»
[۴] موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۱۷۹، کتاب الصلاة، القول فی الرکوع، مسالة۶.    
باتوجه‌به شکل و احکام رکوع که با خم کردن و انحناء بدن از حالت ایستاده و قیام همراه است مستحباتی در شرع مقدس برای آن بیان شده است که تکبیر یکی از آن‌ها است.

تکبیر جهت گزاردن رکوع بنابر مشهور مستحب است.
[۵] جواهر الکلام، ج۱۰، ص۱۰۳-۱۰۱.    

برخی قدما قائل به وجوب آن شده‌اند.
[۶] المراسم العلویة، ص۶۹.    
[۷] الخلاف، ج،۱ ص۳۱۴.    

امام خمینی در تحریرالوسیله دراین‌خصوص می‌فرماید: «گفتن تکبیر برای رکوع، درحالی‌که راست ایستاده مستحب است و احتیاط (مستحب) آن است که ترک نشود، و مستحب است دست‌ها را در حال گفتن تکبیر بلند کند و نیز مستحب است کف دست‌ها را با انگشتان باز در حال رکوع روی زانوها بگذارد و احتیاط (مستحب) آن است که در صورت امکان آن را ترک ننماید و همچنین مستحب است زانوها را به عقب کشیده کمر را صاف نگاه دارد و گردن را بکشد، و آرنج دست‌ها را مانند دو بال قرار دهد و زن دست‌هایش را روی ران‌ها، بالای زانوها بگذارد.»
[۸] موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۱۸۰، کتاب الصلاة، القول فی الرکوع، مسالة۹.    


۱. ↑ موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۱۷۸، کتاب الصلاة، القول فی الرکوع، مسالة۱.    
۲. ↑ موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۱۷۸، کتاب الصلاة، القول فی الرکوع، مسالة۳.    
۳. ↑ موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۱۷۰، کتاب الصلاة، القول فی القیام، مسالة۱.    
۴. ↑ موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۱۷۹، کتاب الصلاة، القول فی الرکوع، مسالة۶.    
۵. ↑ جواهر الکلام، ج۱۰، ص۱۰۳-۱۰۱.    
۶. ↑ المراسم العلویة، ص۶۹.    
۷. ↑ الخلاف، ج،۱ ص۳۱۴.    
۸. ↑ موسوعة الامام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۱۸۰، کتاب الصلاة، القول فی الرکوع، مسالة۹.    


• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۲، ص۵۹۷.    
• ساعدی، محمد، (مدرس حوزه و پژوهشگر)    ، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی    


رده‌های این صفحه : تکبیر های نماز | دیدگاه های فقهی امام خمینی | رکوع | فقه | نماز
جعبه ابزار