تهدید یهود (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مصادیق تهدیدشدگان که در
آیات قرآن معرفی شده‌اند،
یهودیان هستند.
عوامل تهدید شدن
یهود عبارتند از:
کافران يهود، مورد
تهدید خدا به
عذاب دردناك:
۱. «نَزَّلَ عَلَيكَ الكِتبَ بِالحَقّ مُصَدّقًا لِما بَينَ يَدَيهِ وانزَلَ التَّورةَ والانجيل• مِن قَبلُ هُدىً لِلنّاسِ وانزَلَ الفُرقانَ انَّ الَّذينَ كَفَروا بِايتِ اللَّهِ لَهُم عَذابٌ شَديدٌ واللَّهُ عَزيزٌ ذو انتِقام؛
(همان كسي كه) كتاب را بحق بر تو نازل كرد، كه با نشانه هاي كتب پيشين، منطبق است، و
تورات و
انجیل را. پيش از آن، براي هدايت مردم فرستاد، و (نيز) كتابي كه حق را از باطل مشخص مي‌سازد، نازل كرد، كساني كه به آيات خدا كافر شدند، كيفر شديدي دارند، و خداوند (براي كيفر بدكاران و كافران لجوج،) توانا و صاحب انتقام است.» «الّذين كفروا» شامل مشركان و
يهود و نصارا مى‌شود.
۲. «انَّ الَّذينَ يَكفُرونَ بِايتِ اللَّهِ ويَقتُلونَ النَّبِيّينَ بِغَيرِ حَقّ ويَقتُلونَ الَّذينَ يَأمُرونَ بِالقِسطِ مِنَ النّاسِ فَبَشّرهُم بِعَذابٍ اليم؛
كساني كه نسبت به آيات خدا كفر مي‌ورزند و پيامبران را بناحق مي‌كشند، و (نيز) مردمي را كه امر به عدالت مي‌كنند به قتل مي‌رسانند، به كيفر دردناك (الهي)
بشارت ده!» بنا بر قولى مقصود آيه
يهود است.
۳. «فَبِظُلمٍ مِنَ الَّذينَ هادوا ...• ... واعتَدنا لِلكفِرينَ مِنهُم عَذابًا اليما؛
بخاطر ظلمي كه از
يهود صادر شد ... و براي كافران آنها عذاب دردناكي آماده كرده ايم.»
تهديد
يهوديان کتمان‌کننده حقايق آسمانى از سوى خداوند:
« ام تَقولونَ انَّ ابرهيمَ واسمعيلَ واسحقَ ويَعقوبَ والاسباطَ كانوا هودًا اونَصرى قُل ءَانتُم اعلَمُ امِ اللَّهُ ومَن اظلَمُ مِمَّن كَتَمَ شَهدَةً عِندَهُ مِنَ اللَّهِ ومَا اللَّهُ بِغفِلٍ عَمّا تَعمَلون؛
يا مي‌گوئيد
ابراهیم و
اسماعیل و
اسحاق و
یعقوب و
اسباط يهودي يا نصراني بودند بگو شما بهتر ميدانيد يا خدا؟ (و با اينكه ميدانيد آنها
يهودي و نصراني نبودند چرا حقيقت را كتمان مي‌كنيد) و چه كسي ستمگرتر از آن كس است كه گواهي و شهادت الهي را كه نزد او است كتمان كند و خدا از اعمال شما غافل نيست.»
تهديد
يهوديان نجواکننده، به
آتش جهنّم:
«الَم تَرَ الَى الَّذينَ نُهوا عَنِ النَّجوى ثُمَّ يَعودونَ لِما نُهوا عَنهُ ويَتَنجَونَ بِالاثمِ والعُدونِ ومَعصيَتِ الرَّسولِ واذا جاءوكَ حَيَّوكَ بِما لَم يُحَيّكَ بِهِ اللَّهُ ويَقولونَ فى انفُسِهِم لَولا يُعَذّبُنَا اللَّهُ بِما نَقولُ حَسبُهُم جَهَنَّمُ يَصلَونَها فَبِئسَ المَصير؛
آيا نديدي كساني را كه از نجوي نهي شدند سپس به كاري كه از آن نهي شدند باز مي‌گردند و براي انجام گناه و تعدي و نافرماني رسول خدا به نجوي مي‌پردازند، و هنگامي كه نزد تو مي‌آيند تو را تحيتي مي‌گويند كه خدا به تو نگفته است، و در دل مي‌گويند چرا خداوند ما را به خاطر گفته هايمان عذاب نمي‌كند؟ جهنم براي آنها كافي است! وارد آن مي‌شوند و بد جايگاهي است!»
آيه در شأن
منافقان و
يهود نازل شده است.
ستمگران يهود، مورد تهديد خداوند:
۱. «ولَن يَتَمَنَّوهُ ابَدًا بِما قَدَّمَت ايديهِم واللَّهُ عَليمٌ بِالظلِمين؛
ولي آنها هرگز به خاطر اعمال بدي كه پيش از خود فرستاده اند آرزوي مردن نخواهند كرد و خداوند از ستمگران آگاه است.»
۲. «قُل يايُّهَا الَّذينَ هادوا ...• ولا يَتَمَنَّونَهُ ابَدًا بِما قَدَّمَت ايديهِم واللَّهُ عَليمٌ بِالظلِمين• قُل انَّ المَوتَ الَّذى تَفِرّونَ مِنهُ فَانَّهُ مُلقيكُم ثُمَّ تُرَدّونَ الى علِمِ الغَيبِ والشَّهدَةِ فَيُنَبّئُكُم بِما كُنتُم تَعمَلون؛
بگو اي
يهوديان! ... ولي آنها هرگز تمناي مرگ نمي‌كنند به خاطر اعمالي كه از پيش فرستاده اند، و خداوند ظالمان را بخوبي مي‌شناسد. بگو اين مرگي كه از آن فرار مي‌كنيد سرانجام با شما ملاقات خواهد كرد، سپس به سوي كسي كه از پنهان و آشكار با خبر است برده مي‌شويد و شما را از آنچه انجام مي‌داديد خبر مي‌دهد.»
تهديد
يهوديان گزافه‌گو، به عذاب جهنّم، از سوى خدا:
۱. «وقالوا لَن تَمَسَّنَا النّارُ الّا ايّامًا مَعدودَةً قُل اتَّخَذتُم عِندَ اللَّهِ عَهدًا فَلَن يُخلِفَ اللَّهُ عَهدَهُ ام تَقولونَ عَلَى اللَّهِ ما لاتَعلَمون• بَلى مَن كَسَبَ سَيّئَةً واحطَت بِهِ خَطِيَتُهُ فَاولكَ اصحبُ النّارِ هُم فِيها خلِدون؛
و گفتند هرگز آتش دوزخ جز چند روزي به ما نخواهد رسيد، بگو آيا پيماني نزد خدا گرفته ايد؟! چون خداوند هرگز از پيمانش تخلف نمي‌ورزد، يا اينكه چيزي به خدا نسبت مي‌دهيد كه به آن علم نداريد؟! آري كساني كه تحصيل گناه كنند، و آثار گناه سراسر وجودشان را بپوشاند آنها اهل آتشند و جاودانه در آن خواهند بود.»
۲. «ذلِكَ بِانَّهُم قالوا لَن تَمَسَّنَا النّارُ الّا ايّامًا مَعدودتٍ وغَرَّهُم فى دينِهِم ما كانوا يَفتَرون• فَكَيفَ اذا جَمَعنهُم لِيَومٍ لا رَيبَ فِيهِ ووُفّيَت كُلُّ نَفسٍ ما كَسَبَت ...؛
اين عمل آنها، به خاطر آن است كه مي‌گفتند: «آتش (دوزخ)، جز چند روزي به ما نمي‌رسد. (و كيفر ما، به خاطر امتيازي كه بر اقوام ديگر داريم، بسيار محدود است.») اين افترا (و دروغي كه به خدا بسته بودند،) آنها را در دينشان مغرور ساخت (و گرفتار انواع گناهان شدند). پس چگونه خواهند بود هنگامي كه آنها را براي روزي كه شكي در آن نيست ( روز رستاخيز) جمع كنيم، و به هر كس، آنچه (از اعمال براي خود) فراهم كرده، بطور كامل داده شود؟ ....»
۳. «لَقَد سَمِعَ اللَّهُ قَولَ الَّذينَ قالوا انَّ اللَّهَ فَقيرٌ ونَحنُ اغنِياءُ سَنَكتُبُ ما قالوا ... ونَقولُ ذوقوا عَذابَ الحَريق؛
خداوند، سخن آنها را كه گفتند:خدا فقير است، و ما بينيازيم، شنيد! به زودي آنچه را گفتند، خواهيم نوشت؛ ... بچشيد عذاب سوزان را (در برابر كارهايتان!).»
تهديد
يهوديان جاسوس و
اخلالگر، به عذاب بزرگ:
«... ومِنَ الَّذينَ هادوا سَمعونَ لِلكَذِبِ سَمعونَ لِقَومٍ ءاخَرينَ لَم يَأتوكَ يُحَرّفونَ الكَلِمَ مِن بَعدِ مَواضِعِهِ يَقولونَ ان اوتيتُم هذا فَخُذوهُ وان لَم تُؤتَوهُ فَاحذَروا ومَن يُرِدِ اللَّهُ فِتنَتَهُ فَلَن تَملِكَ لَهُ مِنَ اللَّهِ شيًا اولكَ الَّذينَ لَم يُرِدِ اللَّهُ ان يُطَهّرَ قُلوبَهُم لَهُم فِى الدُّنيا خِزىٌ ولَهُم فِى الأخِرَةِ عَذابٌ عَظيم• سَمعونَ لِلكَذِبِ اكلونَ لِلسُّحتِ فَان جاءوكَ فَاحكُم بَينَهُم او اعرِض عَنهُم وان تُعرِض عَنهُم فَلَن يَضُرّوكَ شيًا وان حَكَمتَ فَاحكُم بَينَهُم بِالقِسطِ انَّ اللَّهَ يُحِبُّ المُقسِطين؛
... و (همچنين) از
يهوديان (كه اين راه را مي‌پيمايند) آنها زياد به سخنان تو گوش مي‌دهند تا دستاويزي براي تكذيب تو بيابند، آنها جاسوسان جمعيت ديگري هستند كه خود آنها نزد تو نيامده اند، آنها سخنان را از محل خود تحريف مي‌كنند، و مي‌گويند اگر اين را (كه ما مي‌خواهيم) به شما دادند (و محمد بر طبق خواسته شما داوري كرد) بپذيريد و الا دوري كنيد (و عمل ننمائيد) و كسي را كه خدا (بر اثر گناهان پي در پي) بخواهد مجازات كند قادر به دفاع از او نيستي، آنها كساني هستند كه خدا نخواسته دلهايشان را پاك كند، در دنيا رسوائي و در آخرت مجازات بزرگ نصيب آنان خواهد شد. آنها بسيار به سخنان تو گوش مي‌دهند تا آنرا تكذيب كنند، مال حرام فراوان مي‌خورند اگر نزد تو آمدند در ميان آنان داوري كن يا (اگر صلاح بود) آنها را بحال خود واگذار و اگر از آنها صرف نظر كني به تو زيان نمي‌رسانند و اگر ميان آنها داوري كني با عدالت داوري كن كه خدا عادلان را دوست دارد.»
تهديد
يهوديان رباخوار، به عذاب دردناك از سوى خدا:
«واخذِهِمُ الرّبوا وقَد نُهوا عَنهُ ... واعتَدنا لِلكفِرينَ مِنهُم عَذابًا اليما؛
و (همچنين) به خاطر رباخواري در حالي كه از آن نهي شده بودند ... و براي كافران آنها عذاب دردناكي آماده كرده ايم.»
هشدار خدا به
يهوديان، از گرفتارى به
فرجام شوم، همانند
اصحاب سَبت:
«ولَقَد عَلِمتُمُ الَّذينَ اعتَدَوا مِنكُم فِى السَّبتِ فَقُلنا لَهُم كونوا قِرَدَةً خسِين• فَجَعَلنها نَكلًا لِما بَينَ يَدَيها وما خَلفَها ...؛
بطور قطع حال كساني را از شما كه در روز شنبه نافرماني و گناه كردند دانستيد، ما به آنها گفتيم بصورت بوزينه هاي طرد شده اي در آئيد. ما اين جريان را مجازات و درس عبرتي براي مردم آن زمان و كساني كه بعد از آنان آمدند ....»
يهود بنی‌نضیر، مورد تهديد الهى به عذاب آتش در
آخرت:
«هُوَ الَّذى اخرَجَ الَّذينَ كَفَروا مِن اهلِ الكِتبِ مِن ديرِهِم لِاوَّلِ الحَشرِ ...• ولَولا ان كَتَبَ اللَّهُ عَلَيهِمُ الجَلاءَ لَعَذَّبَهُم فِى الدُّنيا ولَهُم فِى الأخِرَةِ عَذابُ النّار؛
او كسي است كه كافران اهل كتاب را در اولين برخورد (با مسلمانان) از خانه هايشان بيرون راند، گمان نمي‌كرديد آنها خارج شوند، و خودشان نيز گمان مي‌كردند كه دژهاي محكمشان آنها را از عذاب الهي مانع مي‌شود، اما خداوند از آنجا كه گمان نمي‌كردند به سراغشان آمد، و در قلب آنها
ترس و وحشت افكند، به گونه اي كه خانه هاي خود را با دست خويش و با دست مؤ منان ويران مي‌كردند، پس عبرت بگيريد اي صاحبان چشم! و اگر نه اين بود كه خداوند جلاي وطن را بر آنها مقرر داشته بود آنها را در همين دنيا مجازات مي‌كرد، و براي آنها در آخرت نيز عذاب آتش است.»
انذار یهود (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۹، ص۳۱۷، برگرفته از مقاله «تهدیدشدگان (یهود)».
