تقدیر علامتهای بناء (صرف و نحو)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تقدیر علامتهای بناء از اصطلاحات
ادبیات عرب، به حالتی اطلاق میگردد که نتوان
علامتهای بناء را به صورت ظاهری بر انتهای کلمه نشان داد، و حرکات بناء به صورت تقدیری در نظر گرفته میشود.
تقدیر علامتهای بناء در اصطلاح
ادبیات عرب به حالتی اطلاق میگردد که نتوان
علامتهای بناء را به صورت ظاهری بر انتهای کلمه نشان داد، و حرکات بناء به صورت تقدیری در نظر گرفته میشود.
علامتهای بناء در موارد زیر بهصورت مقدّر هستند:
در ترکیب «
لای نفی جنس»، علامت بناء بر اسمِ پس از آن مقدّر میشود:
- «لَا فَتَی هُنَا»: (هیچ جوانی اینجا نیست).
در حالت
نداء، علامت بناء بر
منادا مقدّر میشود، اعم از اینکه منادا مبنی باشد یا
معرب.
منادای مفرد مقصود به ندا همواره در لفظ و تقدير،
مبنی بر ضمّه است:
- «يَا رَجُلُ»
- «یَا حُذَامُ»
- «يَا فَتَى»
- «یَا یَحْیَی»
- در این موارد، منادا مبنی بر
ضمه است اما در «فَتَى» و «یَحْیَی» علامت بناء بهصورت تقدیری است.
هرگاه آخر
فعل ماضی، «الف» باشد به سبب تعذّر، مبنى بر فتحه تقديرى است:
- «رَأَى»
- «دَعَا»
- «بَكَی»
- در این افعال، علامت بناء (فتحه) بهصورت تقدیری وجود دارد و در نوشتار ظاهر نمیشود.
در ادامه برخی شواهد قرآنی مربوط به
تقدیر علامتهای بناء ارائه میشود:
•
فرهنگ اصطلاحات صرف و نحو عربی، دحداح، انطوان، ص۱۲۶.